YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/32194
KARAR NO : 2014/23925
KARAR TARİHİ : 16.09.2014

MAHKEMESİ : İstanbul 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/04/2013
NUMARASI : 2010/773-2013/188

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davalıya ait fırın iş yerinde 01.05.2002- 30.01.2009 tarihleri arasında çalıştığını, işyerinde fazla çalışma yapmasına ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmasına rağmen bu çalışma karşılığı ücretlerinin ödenmediğini, hak kazandığı yıllık izinlerinin kullandırılmadığını ve iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili,davacı işçinin müvekkiline ait işyerinde 11.03.2004-30.01.2009 tarihleri arasında kesintili çalıştığını, davacının 03.00-15.00 saatleri arasında dört saat ara dinlenme ile çalıştığını, akciğer ve kalp hastası olan davacının sağlık problemleri sebebi ile tüm hak ve alacakların alarak kendi isteği ile iş yerinden ayrıldığını, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını,genel tatil günlerinde çalışılmadığım savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, taraflar arasındaki iş sözleşmesinin davalı işverene tarafından haksız feshedildiği, davacının fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışma iddiasını şahit beyanları ile ispatladığı, işveren tarafından yıllık izinlerinin kullandırıldığını gösterir delil ibraz edilmediği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı taraf kanuni süresi içerisinde temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 53. maddesinde, işyerinde işe başladığı günden itibaren, deneme süresi de içinde olmak üzere, en az bir yıl çalışmış olan işçilere yıllık ücretli izin verileceği hükme bağlanmıştır.
4857 sayılı Kanun’un 54. maddesinde, yıllık ücretli izine hak kazanmak için gerekli sürenin hesabında işçilerin, aynı işverenin bir veya çeşitli işyerlerinde çalıştıkları sürelerin birleştirilerek gözönüne alınacağı hükme bağlanmıştır. Bu durumda işçinin daha önce aynı işverenin bir ya da değişik işyerlerinde geçen hizmetlerinin yıllık izne hak kazanma ve izin süreleri hesabı yönlerinden dikkate alınması gerekir.
Somut olayda; davalıya ait işyerinde 11.03.2004-30.01.2009 tarihleri arasında kesintili şekilde çalışan davacı işçinin işverene bağlı gerçekleşen toplam çalışma süresinin iki yıl sekiz ay yedi gün olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda yıllık izin ücretinin iki yıllık çalışma süre esas alınarak hesaplanması gerekiren üç yıllık çalışma süresi esas alınarak yapılan hesaplama doğrultusunda karar verilmesi isabetsizdir .
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.