YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3146
KARAR NO : 2014/7983
KARAR TARİHİ : 14.04.2014

MAHKEMESİ : Diyarbakır 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 11/12/2012
NUMARASI : 2011/901-2012/907

Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının 2005-2006 eğitim öğretim yılından 2010-2011 eğitim öğretim yılına kadar Özel Eğitim Kurumları Kanunu gereğince zorunlu olarak yıllık yenilenmek suretiyle iş sözleşmesi imzaladığını, 2011 yılının Temmuz ayında dershane müdürü tarafından iş sözleşmesinin şifahi olarak feshedildiğini, bakiye aylara ilişkin ücretin de ödenmeyeceği ve bir sonraki dönem için sözleşmenin yenilenmeyeceğinin belirtildiğini, beyanla kıdem tazminatı, fazla mesai alacağı ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 06.10.2005 tarihinde davalı işyerinde işe başladığını, ancak kendi isteği ile 2010-2011 eğitim öğretim sonunda işten ayrıldığını, davacının çalıştığı bütün günlerin primlerinin eksiksiz yatırıldığını, davacının iddialarının mesnetsiz olduğunu, davalının 30.01.2011 tarihinde kuruma vermiş olduğu dilekçede bir daha ki eğitim öğretim döneminde kurumda çalışmak istemediğini beyan ettiğini. dolayısı ile altı ay önceden işten ayrılacağının davacının bildiğini, davacının fazla çalışması ve genel tatil günlerinde çalışmasının olmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporundaki hesaplamalar dikkate alınarak davacının kıdem tazminatı, fazla mesai ve genel ücreti alacaklarının kabulüne karar verilmiştir
Karar davalı vekilince süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu’nun 9. maddesi “Okullarda yöneticilik ve eğitim-öğretim hizmeti yapanlara, kıdemlerine göre (emekliler hariç) dengi resmî okullarda ödenen aylık ile sosyal yardım kapsamındaki ek ödeme tutarlarından az ücret verilemez.”şeklinde düzenlenmiştir.
Somut olayda, davacı Özel Öğretim Kurumları kapsamında uzman öğretici olarak davalı işyerinde 06.10.2005-01.07.2011 tarihleri arasında çalışmıştır. Davacının işçilik alacaklarına dair taleplerini içeren dava dilekçesinde aldığı ücrete dair beyanda bulunmadığı buna karşı davalı tarafça, davacı işçinin bordroda gösterilen ücretle çalıştığı savunulmuştur. Davacıya ait imzasız 2011 yılı Temmuz ayı ücret bordrosunda ücretin aylık brüt 1.080,00 TL, taraflar arasında imzalanmış 28.09.2010 tarihli iş sözleşmesinde ise aylık brüt 1.200,00 TL olarak belirlendiği anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının kıdemine göre aylık brüt 2.000,00 TL ücret alabileceği kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Davacının ücreti hakkındaki kabulün somut delillere dayanmadığı ve mahkemece yeterli araştırma yapılmaksızın tespit edildiği anlaşılmış olup yukarıda açıklanan kanun hükmü doğrultusunda emsal ücret araştırması yapılarak sonucuna göre davalı yönünden usuli müktesep haklarda gözetilerek karar verilmedir.
Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
2-İşçinin normal çalışma ücretinin sözleşmelerle haftalık kırk beş saatin altında belirlenmesi halinde, işçinin bu süreden fazla, ancak kırk beş saate kadar olan çalışmaları, fazla sürelerle çalışma olarak adlandırılır (İş K. 41/3.). Bu şekilde fazla saatlerde çalışma halinde normal çalışma saat ücreti yüzde yirmi beş yükseltilerek ödenir.
Davacının fazla çalışma ücretlerini ilişkin talebi hakkında karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda taraf şahit beyanları doğrultusunda 2005-2010 yılları için davacının haftanın dört günü 08:00-17:00 saatleri arası, iki günü ise 08:00-19:30 saatleri arası ara dinlenmeler sonrası haftada elli saat çalıştığı, 2011 yılı için haftada beş gün 08:00-17:00, bir gün 08:00-19:30, arası ve buna ek olarak iki gün 18:30-21:30 çalıştığı kabul edilerek ara dinlenmeler sonrası haftada elli dört buçuk saat çalıştığı kabul edilmiştir. Bu çalışma süreleri ve iş sözleşmesinde haftalık çalışmasının kırk saat olarak kararlaştırılmasına göre davacının kırk saati aşan çalışmaları için fazla çalışma ücreti hesaplanmıştır.
Yukarıda belirtilen kanun hükmüne göre davacının haftalık kırk beş saate kadar olan çalışmalarının fazla sürelerle çalışma olduğu gözetilmeden haftalık kırk saati aşan çalışmaların tamamının fazla çalışma olarak hesaplanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.