YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3022
KARAR NO : 2014/1916
KARAR TARİHİ : 11.02.2014
MAHKEMESİ : Yozgat İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/12/2012
NUMARASI : 2011/1388-2012/937
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davcının davalı işyerinde 23.10.2010-31.10.2011 tarihleri arasında büro elemanı olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin 31.10.2011 tarihinde işveren tarafından feshedildiğini, müvekkilinin fazla çalışmalarına karşılık işveren tarafından fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini fazla çalışma ücret alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı işçinin iş sözleşmesinin tüm haklarının ödenerek feshedildiğini, fazla çalışma yapmadığını, ödenmemiş sair işçilik alacağının bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan ispatlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı işyerinde normal mesai saati 08:00-18:00 saatleri arasında olduğu halde 01.05.2011 tarihine kadar hafta içi 08:00- 22:00 saatleri arasında cumartesi günleri 11:00-17:00 saatler arasında çalıştığını, 01.05.2011-31.10.2011 tarihleri arasında ise 08:00-20:00 saatleri arasında çalıştığı cumartesi günleri 11:00-17:00 saatler arasında çalıştığını iddia ederek fazla çalışma ücret alacağı isteğinde bulunmuştur.
Mahkemece fazla çalışma ücreti isteği davacı şahidinin beyanları ile doğrulanan davacının iddia ettiği çalışma saatine göre yapılan hesap raporuna itibarla hesaplanan tutardan % 30 oranda takdiri indirim yapılarak hüküm altına alınmıştır.
Dosyaya davacının çalışma bazı dönemler için davacının işyerine giriş ve çıkış saatlerini gösteren turnike kayıtları sunulmuştur. Turnike kayıtlarına göre davacının bazı günlerde devamsızlık yaptığı bazı günlerde ise izinli olduğu anlaşılmaktadır. Davacının fazla çalışma ücret alacağının hesabında turnike kayıtları dikkate alınmadan, davacının çalışmadığı günler fazla çalışma ücreti hesabında dışlanmadan sadece davcı şahitlerinin beyanlarına göre hesaplama yapılması hatalıdır. Öte yandan davacı şahidi G.. C..’in işverene karşı aynı mahiyette alacak davası bulunduğu gözetilmeden davacı şahitlerin beyanlarına itibar edilmiştir. Yine karara esas alınan hesap raporunda davacının günde 11 saati aşan çalışma süreleri için 4857 sayılı İş Kanunu’nun 68. maddesi gereğince en az 1,5 saatlik ara dinlenme saati yerine günde 1 saat ara dinlenme süresi düşülerek hesaplama yapılmıştır. Davacının fazla çalışma ücretinin denetime elverişli olmayan hesap raporuna itibarla hüküm altına alınması hatalıdır. Mahkemece davacının fazla çalışma ücretinin hesaplanması için başka bir hesap bilirkişisinden denetime elverişli şekilde ek rapor alınmalı, takdiri indirim ve usulü kazanılmış hak ilkesi de gözetilerek karar verilmelidir.
Mahkemece eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.02.2014 günü oybirliği ile karar verildi.