Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/30075 E. 2013/26174 K. 21.11.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/30075
KARAR NO : 2013/26174
KARAR TARİHİ : 21.11.2013

MAHKEMESİ :… Mahkemesi

DAVA :Davacı, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ve ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının … sözleşmesinin işveren tarafından süresinden önce feshedildiğini, 2011 yılı Ocak ve Şubat ayları ücretlerinin ödenmediğini belirterek fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücreti ile ödenmeyen ücreti ve mahrum kalınan ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının … sözleşmesinin mücbir sebep nedeniyle sona erdiğini ve davacının tüm alacaklarının ödendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-4857 sayılı … Kanunu’nun 41. maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Kanunun 63. maddesinde ise, “Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz. Denkleştirme süresi toplu … sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” şeklinde kurala yer verilmiştir.
Haftalık … süresinin sözleşmelerle kırkbeş saatin altında belirlenmesi mümkündür. Bu halde haftalık çalışma süresini aşan kırkbeş saate kadar olan çalışmalar ise 4857 sayılı Kanun’un 41. maddesinin üçüncü fıkrasında, “fazla sürelerle çalışma” olarak adlandırılmıştır. Fazla sürelerle çalışma halinde denkleştirmeye gidilip gidilemeyeceği Kanunda açıkça
düzenlenmemiştir. Bununla birlikte denkleştirme esasının kabul edildiği 63. maddede “haftalık normal çalışma” süresinden söz edildiğine göre, tarafların kırkbeş saatin altında haftalık çalışma süresi belirlemeleri halinde, denkleştirmenin kararlaştırılan haftalık çalışma süresine göre yapılması gerekecektir.
Günlük çalışma süresinin onbir saatten fazla olamayacağı kanunda emredici şekilde düzenlendiğinden, tespit edilen fazla sürelerin denkleştirmeye tabi tutulmaması, onbir saati aşan çalışmalar için zamlı ücret ödenmesi gerekir.
Dosyada mevcut bilgi ve belgelere göre, alınan bilirkişi raporu uyarınca dinlenilen tanıklar ve davalı vekili tarafından dosyaya ibraz edilen belgeler dikkate alınarak davacının haftada ortalama 13 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek yapılan hesaplamanın mahkemece kabul gördüğü ve davacı işçinin fazla mesai ücreti talebinin hüküm altına alındığı anlaşılmaktadır. Somut olayda dosyaya sunulan … sözleşmesinde haftalık çalışma süresinin 48 saat olduğu, aylık ücret miktarının da buna göre kararlaştırıldığına göre, haftada 3 saat fazla mesai karşılığı ücretin aylık ücret içersinde ödendiği kabul edilerek hesaplama yapılması gerekirken, hatalı hesaplama ile davacının fazla mesai talebinin kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.11.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.