YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3003
KARAR NO : 2014/1355
KARAR TARİHİ : 04.02.2014
MAHKEMESİ : Kahramanmaraş İş Mahkemesi
TARİHİ : 09/10/2012
NUMARASI : 2011/18-2012/578
Hüküm süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi .. tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde 02.07.2009-31.12.2010 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini işyerinde fazla çalışma yapmasına rağmen ücretinin ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının iş sözleşmesinin belirli süreli olduğunu, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu ve davacının fazla çalıma iddiasını ispatladığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar vekillerince temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Fazla çalışma iddiasının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, dosya içerisine ibraz edilen nöbet çizelgelerin incelenmesinde, davacının 12 saat çalışma 24 saat dinlenme esası ile çalıştırıldığı ve bu çalışma düzenine göre birinci hafta beş gün, ikinci hafta ise dört gün çalışma yaptığı anlaşılmaktadır. Bu durumda günlük bir buçuk saatlik ara dinlenme süresi düşüldüğünde, davacının birinci hafta toplam çalışma süresinin 52.5 saat, fazla çalışma süresi ise 7.5 saat olduğu, ikinci hafta ise toplam çalışma süresinin 42 saat olarak gerçekleştiği fazla çalışma yapmadığı kabul edilmelidir . Bu durumda davacının aylık fazla çalışma süresi 15 saat olarak kabul edilmelidir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise davacının haftada altı gün, günde 12 saat çalıştığı kabul edilerek haftalık 21 saat fazla çalışma süresi üzerinden hesaplama yapılmıştır. Eksik incelemeye dayalı olarak hatalı bilirkişi raporu doğrultusunda karar verilmesi isabetsiz olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 04.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.