Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/27081 E. 2014/35525 K. 15.12.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/27081
KARAR NO : 2014/35525
KARAR TARİHİ : 15.12.2014

MAHKEMESİ : İzmir 12. İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/06/2013
NUMARASI : 2012/460-2013/329

Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 2010 yılının Haziran ayı ile 18.06.2012 tarihleri arasında kargo şoförü olarak çalıştığını, çalıştığı süre zarfında 4857 sayılı İş Kanunu hükümleri ve iyi niyetle bağdaşmayan birçok sorun yaşadığını, maaş ve diğer ücretlerinin ya geç ödendiğini ya da hiç ödenmediğini, ücret bordrolarında sanki fazla mesai ücretleri ödenmiş gibi gösterildiğini ancak ödenmediğini, davalı işverenin söz konusu davranışları üzerine davacının iş sözleşmesini feshettiğini beyanla işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının fesih tarihi itibari ile ödenmemiş ücret veya sair alacağının olmadığını, işyerinde genel tatil günleri ile dini bayramlarda çalışma yapılmadığını, davacının fazla çalışma sürelerinin gerçeğe uygun olarak bordrolara yansıtıldığını, davacının yapmış olduğu fazla çalışma var ise banka hesabına ödendiğini ve davacının yıllık izin ücret alacağının bulunmadığını, iş sözleşmesinin feshi tarihi itibari ile hak etmiş olduğu tüm ücret ve sair alacaklarının davacı adına ilgili banka hesabına ödendiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporu dikkate alınarak davacının kıdem tazminatı ve genel tatil ücreti alacağı taleplerinin kabulüne, fazla mesai ve yıllık ücretli izin alacağı taleplerinin reddine karar verilmiştir
Karar taraflarca süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile ispatlaması gerekir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir.
Davacı 09.06.2010- 18.06.2012 tarihleri arası şoför olarak davalı işyerinde çalışmıştır. Davacı işçi ücret bordrolarında kendisine fazla mesai ücreti tahakkuk ettirildiği gösterilmişse de yapmış olduğu fazla çalışmalarının karşılığında herhangi bir fazla mesai ücreti ödenmediğini ileri sürmüş, davalı işveren davacının ihtirazi kayıt koymaksızın imzaladığı fazla mesai tahakkuku bulunan ücret bordrolarına göre yapmış olduğu fazla çalışma ücretlerinin ödendiğini savunmuş, mahkemece söz konusu ücret bordrolarında fazla mesai tahakkuku bulunduğu ve ihtirazi kayıt olmadığı gerekçesi ile davacının fazla mesai alacağı talebi reddedilmiştir.
Dosyada mübrez, davalı işverence düzenlenen 15.10.2011 tarihli iş sözleşmesi devir protokolü başlıklı belgede, davacının devir tarihi itibari ile ücretinin brüt 1031.13 TL olduğu belirtildiği ancak davacının 15.10.2011 tarihli ücret bordrosunda davacıya 920,65TL ücret ve 110,48TL fazla mesai adı altında toplam 1031,13 TL ücret tahakkuk ettirildiği anlaşılmaktadır
Fazla mesai konusunda dosyada bulunan protokol dikkate alındığında davacının ücretinin davalı tarafından bölünerek bir kısmının gerçeğe aykırı şekilde fazla mesai olarak gösterdiği anlaşılmış olup söz konusu bordrolara değer verilmesi isabetli olmamıştır. Hal böyle olunca davacının, şahit beyanları ile ispatladığı dönemle sınırlı olmak üzere haftada on altı saat fazla mesai yaptığı kabulüne göre alacak hesabı yapılmalı ve %30’dan aşağı olmamak üzere bir takdiri indirim ile hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.