Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/25887 E. 2014/34098 K. 02.12.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/25887
KARAR NO : 2014/34098
KARAR TARİHİ : 02.12.2014

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/06/2013
NUMARASI : 2010/987-2013/305

Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, işyerinde fazla çalışma ve hafta sonu çalışması yapmasına rağmen ücretlerinin ödenmediğini, yıllık izinlerinini kullandırılmadığını, toplu iş sözleşmesinden kaynaklı alacakların ödenmediğini ileri sürerek, fazla mesai, hafta tatili, yıllık izin ve toplu iş sözleşmesinden kaynaklı alacakların tahsilini istemiştir.
Davalılar vekilleri, davacının çalışma saatlerini kendisinin belirlediğini, hiçbir hak ve alacağı bulunmadığını belirterek davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacı ve davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil alacağına hak kazanılıp kazanılmadığı hususu tartışmalıdır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Keza ulusal bayram genel tatil alacağı için de aynı değerlendirmeler geçerlidir.
Dosya içerisinde imzasız Aralık 2006-Ekim 2010 arası dönem bordroları ile 29.07.2009-07.03.2012 dönemine ilişkin hesap ekstresi bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının fazla mesai alacağına hak kazandığı anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, bordrolara itibar edilerek fazla mesai ve ulusal bayram tatil alacağı hesaplanmış ise de bordroların tamamı imzasız olduğu gibi tüm bordroları teyit eden banka kayıtları da bulunmadığından bordroların tamamına itibar edilerek bahsi geçen alacakların belirlenmesi isabetli görülmemiştir. Mahkemece, hesap ekstresi ile teyit edilmeyen bordrolar dikkate alınmaksızın fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil alacakları yeniden belirlenmeli ve sonucuna göre karar verilmelidir.
Eksik inceleme ile sonuca gidilmesi hatalı olup, hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.