YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/25729
KARAR NO : 2014/28864
KARAR TARİHİ : 23.10.2014
MAHKEMESİ : Edirne İş Mahkemesi
TARİHİ : 03/05/2013
NUMARASI : 2012/46-2013/163
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini, ödenmeyen alacaklarının bulunduğunu ileri sürerek fazla mesai, genel tatil, hafta tatili ve yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının normal işçi statüsünde çalışmadığını, mesai saatlerini kendisinin ayarladığını, fazla çalışmasının bu nedenle mümkün olmadığını, hiçbir alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, haftanın yedi günü çalıştığı, fazla mesai yaptığı, hafta tatillerini kullanmadığı, genel tatillerde de aynı şekilde çalıştığı, davalı tarafından bu alacakların ödenmediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı ve davalı vekili süresinde temyiz etmiştir.
1-Davacının temyizi yönünden;
Somut olayda davacı ödenmeyen bir kısım işçilik alacaklarını talep etmiş ve bilirkişi raporunda yapılan hesaplama üzerine dava konusu alacakları 29.11.2012 tarihinde ıslah ile arttırmıştır. Mahkemece, ıslah doğrultusunda hüküm kurulmasına rağmen, yıllık izin alacağı konusunda ıslahtan itibaren müspet veya menfi karar verilmemesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
2-Davalının temyizi yönünden;
Taraflar arasında ara dinlenme süresi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanunu’nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az on beş dakika, dört saatten fazla ve yedi buçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedi buçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedi buçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı Kanun’un 63. maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi on bir saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedi buçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok on bir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde on bir saate kadar olan (on bir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, on bir saatten fazla çalışmalarda ise en az bir buçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda fazla çalışma saatleri belirlenirken ara dinlenmenin yukarıda açıklanan ilke uyarınca bir buçuk saat olarak kabul edilmesi gerekirken mahkemece bir saat ara dinlenme düşülmesi ile yapılan hesaplamaya göre fazla mesai alacağına karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 23.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.