YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/25718
KARAR NO : 2014/35454
KARAR TARİHİ : 12.12.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 27/06/2013
NUMARASI : 2011/420-2013/609
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin haklı sebep olmadan feshettiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, aylık ücret, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi, bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışma yapıldığının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, yazılı delil niteliğindedir. Ancak, sözü edilen çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda, tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bununla birlikte, işyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan şahitlerin anlatımlarına değer verilemez. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de, anılan çalışmaların olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, mahkemece şahit beyanlarına itibarla, fazla çalışma ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır. Davacının, nakliyat işinde tır şoförü olarak çalıştığı sabittir. Şahitlerin, işin niteliği gereği, günlük çalışma saatleri hakkında görgüye dayalı bilgilerinin bulunması beklenemez. Diğer taraftan, dosyaya, davacının araç kullanma sürelerine ilişkin değerlendirmeye elverişli işyeri kaydı da sunulmamıştır. Karayolları Trafik Kanunu ve Yönetmeliğinin günlük kanuni araç kullanma ve dinlenme sürelerine ilişkin sınırlamaları da nazara alındığında, dosya kapsamına göre, davacı tarafça fazla çalışmanın varlığı usulünce ispatlanamamıştır. Anılan sebeple, fazla çalışma ücreti alacağının reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle kabulü hatalıdır.
3-Hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları, şahit beyanlarıyla belirlenmiş olup, şahitlerin ifadelerinin kapsamı, hesaba esas alınan çalışma süresi, bu süre boyunca hastalık, izin veya mazeret izni gibi nedenlerle çalışma yapılmadığı günler olabileceği de dikkate alındığında, söz konusu her iki ücret alacağından da yüzde otuz oranından az olmamak üzere takdiri indirim uygulanması gerekirken, takdiri indirim uygulanmadan alacakların hüküm altına alınması hatalı olmuştur.
Diğer taraftan, gerek 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu’nun mülga 77. maddesi, gerekse 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’nun 80. maddesi uygulaması açısından, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları prime esas kazançlar içerisinde olup, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, alacakların net tutarlarının belirlenmesinde, işçi payına düşen sigorta prim kesintilerinin nazara alınmaması hatalı olmuştur.
Yukarıda yazılı sebeplerden, eksik inceleme ve hatalı değerlendirmeyle karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.