YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/25015
KARAR NO : 2014/8491
KARAR TARİHİ : 17.04.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 7. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/06/2013
NUMARASI : 2010/1145-2013/390
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalılardan H.. T..’a ait arazide kurulu villa ve çiftlikte 01.09.2006-18.07.2010 tarihleri arasında çalıştığını yine arazinin sahibi olan davalının Yönetim Kurulu başkanı olduğu V.. A..’de çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini ve alacaklarının ödenmediği belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının V.Konut şirketinde çalıştığını, davacının kendi iradesi ile iş sözleşmesini sona erdirdiğini, H.. T..’un hasım gösterilmesinin mümkün olmadığını, dava dilekçesinde belirtilen arazi ve çiftliğin davalı şirkete ait olduğunu, davacının herhangi bir alacağının olmadığını belirterek haksız ve kanuni dayanaktan yoksun davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla çalışmasının bulunup bulunmadığı noktasındadır.
Mahkemece, alınan bilirkişi raporu uyarınca davacı işçinin ve davacı tanıklarının beyanları esas alınarak haftalık fazla mesai süresinin onsekiz saat olduğu kabul edilerek yapılan hesaplamaya itibarla fazla mesai ücreti hüküm altına alınmıştır. Somut olayda, davalıya ait çiftlikte çalıştığını, buradaki işlerini bitirdiğinde zaman zaman diğer davalı şirkette çalıştığını belirten davacı işçinin dosya içeriğine ve işin özelliğine göre eşiyle birlikte çiftlikteki evde ikamet ettikleri ve birlikte çiftlikteki işlerle ilgilendikleri, davacının aralıklarla şirkete giderek işlere yardım ettiği, dolayısı ile davacının işyerinde fazla mesai yaptığı hususunun yeterli ve inandırıcı delillerle ispatlanamadığı dikkate alındığında, davacının bu talebinin reddinin gerektiği açıktır. Mahkemece, davacının fazla çalışma ücreti alacağının kabulüne ilişkin kararı hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.