Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/24539 E. 2014/34485 K. 04.12.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/24539
KARAR NO : 2014/34485
KARAR TARİHİ : 04.12.2014

MAHKEMESİ : İzmir 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 03/06/2013
NUMARASI : 2012/245-2013/264

Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, emeklilik sebebi ile iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, iş yerinden kendi isteği ile ayrıldığını alacakların zamanaşımına uğradığını ücretlere fazla çalışmanın da dahil olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı temyizi yönünden ;
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının günde üç saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek davalı tarafından ödenen prim alacağı mahsup edilmek sureti ile fazla çalışma alacağı hesaplanmıştır. Mahkemece yüzde otuz indirim yapılarak fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmış ise de isabetli değildir. Zira prim alacağının ayrıntılı düzenlendiği iç düzenlemeler mevcut olup çalışanın başarısını ödüllendirmek için verilen başarı prim alacağının fazla çalışma alacağından mahsup edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Davalı temyizi yönünden;
Taraflar arasında davacının fazla mesai alacağına hak kazanıp kazanmadığı tartışmalıdır.
Somut olayda, davalı bankada bireysel müşteri ilişkileri yönetmeni olarak çalışan davacının ücretine fazla çalışmaların dahil olduğu belirtilmiştir. Bilirkişi tarafından bu husus irdelenmeksizin fazla mesai alacağı hesaplanmıştır. Yargıtay İçtihatlarına göre, ücrete fazla mesai ücretinin dahil olduğu durumlarda ancak yılda ikiyüzyetmiş saati aşan fazla çalışmalar için ücret talep edilebilecektir. Bu sebeple davacının iş sözleşmesinde hüküm bulunduğu takdirde yılda ikiyüzyetmiş saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğunun kabulü ile hesaplama yapılması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 04.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.