YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/24274
KARAR NO : 2014/34251
KARAR TARİHİ : 03.12.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 30/04/2013
NUMARASI : 2011/876-2013/399
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 03.02.2006 tarihi ile 04.07.2011 tarihleri arasında aralıksız olarak şoför olarak çalıştığını, davalıya ait kumaşları taşıdığını, müvekkilinin çalıştığı süre boyunca aylık 900,00 TL net ücret aldığını, kanuni haklarını talep etmesine rağmen olumsuz yanıt aldığını, davalı işverenin işine geliyorsa çalış yoksa bırak git diyerek müvekkilinin işi bırakmaya zorladığını, kanuni haklarının ödemediğini, bu şartlarda çalışması mümkün olmayan müvekkilinin iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini, haftanın altı günü 08:00-16:00 saatleri arasında çalışması gerekirken hergün 22:00’ye kadar çalıştığını, yıllık izin kullanmadığını, hafta tatillerinde çalıştığını belirterek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsili talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkiline ait işyerinde 03.02.2006-04.07.2011 tarihleri arasında şoför olarak çalıştığını, son ücretinin aylık brüt 914,64 TL olduğunu, çalıştığı sürelere ilişkin ücretinin tamamının banka hesabına ödendiğini, herhangi bir ücret alacağının kalmadığını, işyerinde çalışma saatlerinin haftanın altı günü 08.00-12.30 13.00-16.00 saatleri arasında olduğunu, müvekkili şirketin ilkeleri doğrultusunda davacının kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve izin ücretini kanuni olarak hak edip etmediğini gözetmeksizin banka hesabına ödediğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının işyerinde ne iş yaptığı ve buna göre fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır. Davacı ve davalı taraf davacının işyerinde şoför olarak çalıştığını beyan etmiştir.Aynı şekilde davacı ve davalı tanıklarıda davacının şoför olarak çalıştığını belirtmişlerdir. Ancak bu beyanlardan davacının davalı işyerinde ne şoförü olarak çalıştığı anlaşılamamaktadır. Bu sebeple mahkemece gerekli araştırma yapılarak davacının davalı işyerinde ne şoförü olarak çalıştığı tespit edilmeli ve buna göre ara dinlenme süresi belirlenerek diğer tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle fazla mesai süresinin tespit edilmesi gereklidir.
3-Kabule görede mahkemece fazla mesai alacağından yapılan takdiri indirim oranı ve davalı tarafın ıslahtan sonraki zamanaşımı definin dikkate alınıp alınmadığı belirli değildir. Mahkemece takdiri indirimin oranı ve ıslahtan sonraki zamanaşımı definin dikkate alınıp alınmadığının denetlemeye elverişli olarak belirtilmesi gereklidir.
4-Davacı taraf dava ve ıslah dilekçesinde fazla mesai alacağı bakımından kanuni faiz talep etmesine rağmen mahkemece talep aşılarak mevduata uygulanan en yüksek banka faizine hükmedilmeside hatalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 03.12.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.