YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/24216
KARAR NO : 2014/33836
KARAR TARİHİ : 01.12.2014
MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 7. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 28/05/2013
NUMARASI : 2011/507-2013/366
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 01.08.2008 – 12.08.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde tır şoförü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız olarak feshedildiğini, fazla mesai yaptığı halde ücretlerinin ödenmediğini beyanla işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının işe gelmemesi üzerine iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini, davacının herhangi bir alacağı olmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporu dikkate alınarak davacının kıdem ve ihbar tazminatları ile ücret alacağı taleplerinin kabulüne, fazla mesai, hafta tatili, yıllık ücretli izin ve genel tatil ücreti alacağı taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Karar davacı tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
1-Davacı işçinin reddedilen fazla mesai alacağı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla mesai yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla mesainin ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, söz konusu çalışmaların bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla mesai olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla mesainin yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir.
Davacı işçi, 01.08.2008 – 15.07.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde şoför olarak çalıştığını, ayda iki hafta yedi gün, günde altı sefer yaparak on iki saat, ayda iki hafta altı gün, günde altı sefer yaparak on iki saat çalıştığını ileri sürmüş, davalı ise davacının, ihtirazi kayıt koymaksızın imzaladığı fazla mesai tahakkuku bulunan bordrolara göre fazla mesai ücretlerinin ödendiğini savunmuştur. Mahkemece hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda davalının ibraz ettiği imzalı bordrolarda davacıya “ tatil mesaisi” ve “bayram mesaisi” adı altında bir kısım ücretler tahakkuk ettirildiği, bu tahakkukların fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil ücreti olduğu kabulü ile davacının dava konusu fazla mesai hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının ödendiği kabul edilmiştir.
Davalı işyerinde çalışan ve davacı şahidi olarak dinlenen emsal işçinin davalıdan talep ettiği fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarına ilişkin 9. Hukuk Dairesi’nin (2012/24133 esas -2014/22552 karar) temyiz incelemesinden geçen dosyada fazla mesai ücreti olarak gösterilen miktarların aylık ücrette hiçbir farklılık oluşturmadığı toplam ödemelerin her ay aynı miktar olduğu bu sebeple bordroda fazla mesai olarak gösterilen miktarların gerçekte fazla mesai tahakkuku olmayıp aylık ücretin bölünerek bir kısmının fazla mesai tahakkuku gibi gösterildiği bu durumun gerçeğe aykırı olduğu kabul edildiğinden dosya içindeki bordrolara bu sebeple itibar edilmemesi gerekir.
Fazla mesai konusunda tarafların deliller ve dosya içerisindeki çalışma düzenine ilişkin kayıt ve belgeler tartışılarak fazla mesai iddiasının somut olarak kanıtlanan kısımlar yönünden hesaplaması yapılmalıdır. Bu yönler gözetilmeden karar verilmesi hatalı olmuştur.
2-Yukarıdaki maddede değinildiği üzere söz konusu bordrolara dayanılarak davacının hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının reddi hatalı olup dosya kapsamına göre davacının bu iddialarının somut olarak kanıtladığı kısımlar yönünden hesaplama yapılması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.