YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/22655
KARAR NO : 2014/34504
KARAR TARİHİ : 04.12.2014
MAHKEMESİ : Ankara 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/05/2013
NUMARASI : 2011/910-2013/588
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsili istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişi raporu ve şahit beyanlarına göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının kıdem tazminatına hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 120. maddesi uyarınca yürürlüğü devam eden 1475 sayılı İş Kanunu’nun 14. maddesinin birinci fıkrası (5) numaralı hükmüne göre, işçinin emeklilik konusunda yaş hariç diğer kriterleri yerine getirmesi halinde kendi isteği ile işten ayrılması imkânı tanınmıştır. Başka bir anlatımla, sigortalılık süresini ve pirim ödeme gün sayısını tamamlayan işçi, yaş şartı sebebiyle emeklilik hakkını kazanamamış olsa da, anılan bent gerekçe gösterilmek suretiyle işyerinden ayrılabilecek ve kıdem tazminatına hak kazanabilecektir. Ancak, işçinin işyerinden ayrılmasının yaş hariç emekliliğe dair diğer kriterleri tamamlaması üzerine çalışmasını sonlandırması şeklinde gelişmesi ve bu durumu işverene bildirmesi gerekir. Aksi halde işçinin başka bir işyerinde çalışmak için değinilen kanun hükmüne dayanması, kanuni hakkın kötüye kullanımı niteliğindedir. Dairemiz konuyla ilgili bir kararında, işçinin bir gün sonra başka bir işverene ait işyerinde çalışmasının, feshin anılan (5) numaralı bent hükmüne uygun olmadığını gösterdiği sonucuna varmıştır .
Somut olayda, dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının sigortalılık süresini ve pirim ödeme gün sayısını tamamladığı, mülga 1475 sayılı Kanun’un 14. maddesinin birinci fıkrasındaki şartları taşıdığı, işten ayrıldıktan bir hafta sonra Sosyal Güvenlik Kurumu’na başvurduğu ve şartları taşıdığına ilişkin belge düzenlendiği anlaşılmaktadır. Davacı işten ayrılırken yaptığı yazılı bildirimde kendisini bağlayacak bir fesih bildirimi belirtmediği gibi, daha çok ibranameyi çağrıştıracak şekilde hazırlanan dilekçenin işveren tarafından yazdırıldığı açıktır. Buna göre davacının kıdem tazminatına hak kazandığı gözetilmeksizin talebin reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 04.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.