YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/22632
KARAR NO : 2014/34503
KARAR TARİHİ : 04.12.2014
MAHKEMESİ : Yozgat İş Mahkemesi
TARİHİ : 21/05/2013
NUMARASI : 2012/672-2013/243
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, iş sözleşmesinin haksız şekilde feshedildiğini iddia ile kıdem tazminatı ile fazla mesai ulusal bayram ve genel tatil alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık fazla mesai hesabı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 41. maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, 2007 yılında davacının haftada beş gün 08:00 – 20:00 saatleri arasında; Cumartesi günleri ise 14:30’a kadar çalıştığı kabulüyle, haftalık onüçbuçuk saat üzerinden fazla mesai alacağı konusunda hesaplama yapılmış ise de, yapılan işin niteliği, davacı ve davalı şahit beyanları ve dosyadaki kayıt ve belgeler birlikte değerlendirildiğinde davacının haftalık üç saat fazla mesai yaptığının kabulü dosya içeriğine uygun düşmektedir. Buna göre, davacının fazla mesai alacağının hesaplanması gerekirken, hükme esas alınan bilirkişi tarafından haftalık onüçbuçuk saat üzerinden fazla mesai alacağının hesaplanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Talep konusu alacaklar hakkında dava açılış tarihi 28.06.2012 olup, davalı cevap dilekçesinde zamanaşımı itirazında bulunmuş olmasına rağmen mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporunda talep konusu fazla mesai ve hafta tatili alacaklarının hesabının
24.04.2007 tarihinden başlatıldığı görülmektedir. 4857 sayılı Kanun’un 32/8. maddesinde, işçi ücretinin beş yıllık özel bir zamanaşımı süresine tabi olduğu açıkça belirtilmiştir. Ancak bu Kanundan önce tazminat niteliğinde olmayan, ücret niteliği ağır basan işçilik alacaklarının, 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 126/1. maddesi uyarınca beş yıllık zamanaşımına tabi olacağı tartışmasız öğreti ve uygulama tarafından kabul edilmiştir. İşverence işçiye fazladan ödenen ücret ve ücret eklerinin geri alınmasında da uyuşmazlığın temelinde sözleşme ilişkisi olmakla zamanaşımı süresi beş yıl olarak uygulanmalıdır. Dairemizin kararları da bu yöndedir. Buna göre, fazla mesai ve hafta tatili alacaklarının hesabının 28.06.2007 tarihinden başlatılması gerekmektedir. Davacı 04.04.2013 tarihli ıslah dilekçesi ile taleplerini arttırmıştır. Davacının ıslah dilekçesine karşı davalı vekili tarafından yöntemine uygun biçimde zamanaşımı def’i ileri sürüldüğü halde dava konusu fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacakları bakımından zamanaşımı def’inin değerlendirilmesi için ek rapor alınmadan karar verilmesi de isabetsizdir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.