YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/22044
KARAR NO : 2014/7810
KARAR TARİHİ : 10.04.2014

MAHKEMESİ : Ankara 11. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/02/2013
NUMARASI : 2011/819-2013/153

Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haklı neden olmadan feshedildiğini, çalıştığı dönemlere ilişkin hak ve tazminatlarının davalı işveren tarafından ödenmediğini, bu nedenle kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, genel tatil ve yıllık izin ve hafta tatili alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının talep ettiği alacaklardan sorumlu olamayacağını fazla mesai yapılmadığını, hafta tatili ve genel tatil günlerinde çalışma yapılmadığını, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini talep ve müdafaa etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, davacının davalı işverenlikte çalıştığını, davacının talep ettiği alacakların ödendiğinin ispat yükümlüsünün davalı taraf olduğu ancak kanıtlanamadığını, davacının kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacakları olduğu kanaatiyle davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Temyiz:
Dava taraflarca temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının hizmet süresi hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece davacının çalışma sürelerine ilişkin olarak davacının talebi gibi 25.07.2006 – 12.05.2010 tarihleri arasında davalı şirkette çalıştığı esas alınmış ve alacak kalemleri bu süre esas alınarak hesaplanmıştır. Ancak Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre davacının davalı işyerinde ilk olarak 03.10.2006 tarihinde işe başladığı anlaşılmıştır.Resmi kayıtların aksi yeterli somut delilerle kanıtlanmış değildir. Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtları esas alınması gerekirken davacı beyanlarının hükme esas alınması hatalı olmuştur.
3-Davacı ile davalının uyuşmazlık noktasının davacının almış olduğu ücret noktasında toplandığı anlaşılmıştır.
Somut olayda, davacı net 2.100,00 TL ücret aldığını ileri sürmüş, davalı ise iddia edilen ücretin yüksek olduğunu savunmuştur. Davacı şahitleri 1.900,00-2.100,00 TL aldıklarını, davalı şahitleri ise günlük olarak, 2008 yılı için 55,00 TL 2009 yılı için 60,00 TL, davacının iş sözleşmesinin sonlandığı 2010 yılı için 65,00 TL ücret aldıklarını beyan etmişlerdir. Mahkemece davacının aldığı ücrete ilişkine emsal ücret araştırması yapılarak davacının aldığı ücret emsal ücrete göre belirlenmiş ise de hükme esas alınan ücret, miktarı itibariyle dosya kapsamına uymamaktadır. Davalı tanıklarının beyanları ile davacı tanık beyanları arasında çelişki bulunmadığı, beyan edilen günlük ücretlerin emsal ücretler ile birlikte değerlendirilmesi sonucu davacının yevmiyesinin 55,00 TL olarak esas alınması gerekir. Davacının talep ettiği alacakların bu ücret üzerinden hesaplanması gerekirken mahkemece yazılı şekilde karar verilmesi isabetli olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.4.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.