YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/21161
KARAR NO : 2014/6911
KARAR TARİHİ : 21.03.2014

MAHKEMESİ : Ankara 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 16/05/2013
NUMARASI : 2011/1016-2013/624

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının kaynakçı olarak davalı şirketin şantiyesinde çalıştığını, davalı şirketin herhangi bir gerekçe göstermeden davacının iş sözleşmesini feshettiğini iddia ederek ihbar tazminatı, 18 günlük ücret alacağı, gidiş ve dönüş masraflarının tahsili için icra takibi yaptıklarını davalının icra takibine haksız itiraz ettiğini iddia ederek itirazın iptali ile takibin devamına ve davalının icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, alacağın likit olmadığını, davacının sözleşmenin gereği olarak işini ifa etmemesi ve işe çıkmaması sebebiyle iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini, bu sebeple de taleplerinin yerinde olmadığını savunarak davanın reddi ile kötüniyet tazminatının davacıdan tahsilini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş sözleşmesinin davalı işverence haklı sebeple feshedildiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının iş sözleşmesinin davalı tarafından haklı sebeple feshedilip feshedilmediği taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 34. maddesinde, “Ücreti ödeme gününden itibaren yirmi gün içinde mücbir bir neden dışında ödenmeyen işçi, iş görme borcunu yerine getirmekten kaçınabilir. Bu nedenle kişisel kararlarına dayanarak iş görme borcunu yerine getirmemeleri sayısal olarak toplu bir nitelik kazansa dahi grev olarak nitelendirilemez. Gününde ödenmeyen ücretler için mevduata uygulanan en yüksek faiz oranı uygulanır. Bu işçilerin bu nedenle iş akitleri çalışmadıkları için feshedilemez ve yerine yeni işçi alınamaz, bu işler başkalarına yaptırılamaz.” denilmiştir.
Aynı Kanun’un 32. maddesinde ise ücretin en geç ayda bir ödeneceği, iş sözleşmeleri veya toplu iş sözleşmeleri ile ödeme süresi bir haftaya kadar indirilebileceği belirtilmiştir. Bu hüküm nisbi emredici karakterde bir hüküm olup, ücretin daha geniş bir zaman diliminde ödeneceği kararlaştırılamaz.
Somut olayda davalı tarafından davacının ücretinin 45 günde bir ödendiği ifade edilmektedir. Bu ödeme biçimi 4857 sayılı Kanun’un 32. maddesindeki emredici düzenlemeye aykırıdır. Ayrıca dosya içinde yer alan ödeme belgeleri ile banka kayıtları birlikte değerlendirildiğinde davalı tarafından ücret ödemesinin düzenli ve tam yapıldığı ispat edilemediği gibi bu duruma sebep olabilecek bir mücbir sebep de ileri sürülmüş değildir. Şu halde davacının işin ifasından kaçınma hakkı bulunduğunun kabulü gerekmektedir. Bu tespiti göre ise davalı işveren tarafından yapılan fesih haklı sebebe dayanan bir fesih değildir. Davacının ihbar tazminatı ile gidiş ve dönüş masraflarına ilişkin alacakları bulunmaktadır.
Diğer taraftan bu hükümde düzenlenen işçinin işin ifasından kaçınma hakkı özel bir ödemezlik defi olup, işverenin temerrüt halinden farklıdır. Bu sebeple ücretinin ödenmemesi sebebiyle işin ifasından kaçınan işçi kaçındığı süre için ücrete hak kazanamaz. Somut olayda da davacının ücretinin ödenmemesi sebebiyle işin ifasından kaçındığı anlaşılmakla bu süre için ücret talebi yerinde değildir. Mahkemece karar verilirken bu hususun göz ardı edilmemesi gereklidir.
Yukarıda belirtilen esaslara göre dava hakkında karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 21.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.