YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/20597
KARAR NO : 2014/30796
KARAR TARİHİ : 10.11.2014

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 18. İş Mahkemesi
TARİHİ : 16/05/2013
NUMARASI : 2013/68-2013/153

Hüküm süresi içinde davalılar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin 02.05.1997-08.06.2010 tarihleri arası davalılara ait işyerinde muhasebe müdürü olarak çalıştığını iş sözleşmesinin herhangi bir sebep gösterilmeden kötü niyetli olarak davalı B.. A… tarafından feshedildiğini, ücretinin eksik ödendiğini, haftada beş gün 08:00-21:00 saatleri arasında ve Cumartesi günleri 08:00-14:00 saatleri arasında ve bu çalışmalara ek olarak haftada on saatten fazla çalışma yaptığını ancak fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini beyanla işçilik alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Y.. İ…Sağlık Hizmetleri A.Ş. vekili, işyerinin 30.06.2009 tarihinde diğer davalı B.. A…’ye devredildiğini, sözleşme gereği tüm işçilerin işçilik haklarının ödendiğini, devir tarihinden sonraki dönemi kapsayan hukuki ihtilafların sözleşme gereği yeni işverene ait olduğunu, devir alan şirketle çalışmak isteyen tüm işçilerin bu işyerinde işe devam ettiğini, fesih tarihinde müvekkili şirketin sorumluluğunun olmadığını ve davacının alacağının bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Davalı B.. A… vekili, diğer davalıdan sadece bina, müştemilat ve teçhizat ile satın alındığını, diğer şirketin borçlarının, haklarının ve işçilik alacaklarının devir alınmadığını, davacı ile 01.07.2009 tarihinde brüt 4.590,00 TL ücret için sözleşme imzaladıklarını, resmi kayıtlara göre ücretlerin banka kanalı ile davacıya ödendiğini, ihtirazı kayıt ileri sürmeden aldığını, işyerinde fazla çalışmanın yapılmadığını sözleşmenin karşılıklı olarak feshedildiğini, davacıya işçilik alacaklarının ödendiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan kanıtlar ile bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma, ücret, genel tatil ücreti alacağı taleplerinin kabulüne, kötü niyet tazminatı alacağı talebinin reddine karar verilmiştir.
Karar davalılar tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
1-Taraflar arasında iş ilişkisinin başlangıç tarihi ve davacının ücreti konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı, davalı işyerinde 02.05.1997 tarihinden itibaren çalıştığını ve net 4.500,00 TL ücret aldığını ileri sürmüş, davalı Y…İ… Sağlık Hizmetleri A.Ş. davacının ücret ve işe giriş tarihine ilişkin iddialarını kabul etmemiştir. Davalı B.. A… ise işyerini dava dışı şirketten 30.06.2009 tarihinde devraldığını, bu sırada davacı ile imzaladığı iş sözleşmesinde de açıkça belirtildiği üzere davacının işyerinde 17.01.2000 tarihinden itibaren çalıştığını ve aylık brüt 4.590,00 TL ücret aldığını savunmuştur. Davacının hizmet döküm cetveline göre 2004 yılında işe giriş yaptığı bildirilmiştir. Mahkemece hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda davacı tarafından ibraz edilen ve ne amaçla düzenlendiği anlaşılamayan belgede belirtilen aylık ücret miktarı ve işe giriş tarihi esas alınarak dava konusu alacaklar hesaplanmıştır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının çalışmasının 2004 yılı öncesinde Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirilmediği anlaşılmaktadır. Bu durumda ortada bir hizmet tespiti davası olmadığına göre davacının işe giriş tarihinin davalı tarafın kabulü çerçevesinde, taraflar arasındaki iş sözleşmesine göre 17.01.2000 tarihi esas alınarak değerlendirilmesi dosya içeriğine uygun düşecektir. Davacının almış olduğu ücretinde anılan sözleşmeye göre belirlenmesi gerekir. Hal böyle olunca davacının işe başlama tarihinin ve aldığı ücretine taraflar arasında imzalanan 01.07.2009 tarihli iş sözleşmesine göre belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu tartışmalıdır.
Mahkemece karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda davacı şahit beyanlarına göre davacının hafta içi beş gün 08:00-21:00 arası, cumartesi günleri ise 08:00-14:00 saatleri arası ara dinlenme sonrası haftada oniki saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir.
Fazla mesai konusunda beyanları hesaplamaya esas alınan davacı şahitlerinin hangi süre ile davalı işyerinde çalıştıkları ve ne iş yaptıkları dosya içeriğinden anlaşılamamaktadır. Mahkemece davacı şahitlerine bu hususlar sorulup beyanlarının hangi dönemi kapsadığı belirlenmeden davacının çalıştığı tüm süre için fazla mesai alacağının kanıtlandığı sonucuna varılması hatalı olmuştur.
3-Mahkemece, davacının ıslah dilekçesinde, alacaklarını 15.11.2011 tarihli bilirkişi raporuna göre ıslah ettiği gözetilerek karar verilmesi hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi