YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/20549
KARAR NO : 2014/31056
KARAR TARİHİ : 11.11.2014
MAHKEMESİ : İzmir 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/03/2013
NUMARASI : 2012/257-2013/133
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ait işyerinde 04.02.2006-10.11.2008 tarihleri arasında çalıştığını, davalı tarafça elinden istifa dilekçesi alınarak iş sözleşmesinin sona erdirildiğini belirterek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin, ulusal bayram genel tatil ücreti ile hafta tatili alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının istifa etmek suretiyle iş sözleşmesini feshettiğini, diğer taleplerinin yerinde olmadığını belirterek reddi gereğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının istifa dilekçesi ile ilgili irade fesadını ispatlanamadığı gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı ile ulusal bayram genel tatil ve hafta tatiline ilişkin talebin reddine, diğer işçilik alacakları bakımından hüküm fıkrasında yazılı olduğu üzere davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı net 1.050,00 TL ücret aldığını ileri sürmüş, davalı ise ücretin asgari ücret olduğunu savunmuştur. Davacı ve davalı tanıkları davacının iddiasını doğrular nitelikte beyanda bulunmuşlardır. Resmi kayıtlarda asgari ücret üzerinden ödeme yapılmış ve hükme esas alınan bilirkişi raporunda ücret miktarı dosyadaki son aya ilişkin imzasız bordroya göre belirlenmiş ise de, davacının kıdemi ve yaptığı iş nazara alındığında iddiasını ispat ettiği nazara alınarak, aylık son ücretin iddia edildiği gibi aylık net 1.050,00 TL olduğu kabul edilmek suretiyle hesaplama cihetine gidilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi isabetli görülmemiştir.
3-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, taraflar arasında çekişmelidir.
Somut olayda, bilirkişi raporunda davacının İzmir ili Hatay semtindeki işyerinden Bayraklı’daki işyerine döndüğü 07.04.2008 tarihinden sonraki dönemde fazla mesai yaptığının ispat edilemediği gerekçesiyle hesaplama yapılmamış ise de mahkemece de kabul edilen bu sonuç dosya kapsamına uygun düşmemektedir.
Mahkemece dinlenen davalı ve davacı tanıkları davacının farklı işyerindeki çalışması baımından ayrım yapmaksızın davacının yirmidört saat çalışıp yirmidört saat dinlenme esasına göre çalıştığını beyan etmişlerdir. Bu durumda davacının Bayraklı semtindeki merkez işyerine döndüğü 07.04.2008 tarihinden feshe kadar olan dönemde yirmidört saat çalışıp yirmidört saat dinlenme esasına göre çalıştığı kabul edilerek fazla mesai ücretinin hüküm altına alınması gerekmektedir.
4-Davacı işçinin ulusal bayram ve genel tatillerde çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, tanıkların çalışma yapılması halinde ulusal bayram genel tatil ücretinin işverence ödendiğini beyan etmeleri sebebiyle bu alacak kalemine ilişkin hesaplama yapılmadığı ve mahkemenin talebi reddettiği anlaşılmaktadır.
Somut olaydaki tanık anlatımlarından işyerinde ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışma yapıldığı anlaşılmakla birlikte, hangi tarihlerde çalışma yapıldığı tam olarak tespit edilememektedir. Ayrıca dosyada bu konuda düzenlenen herhangi bir ödeme belgesine de rastlanmamıştır. Bu durumda davacı taraftan açıklama istenerek, hangi tarihlerde ulusal bayram genel tatil çalışması yapıldığı sorularak, gerektiği takdirde taraf tanıkları tekrar dinlenmek suretiyle araştırma ve inceleme yapılması gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.11.2014 gününde ile karar verildi.