YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/18754
KARAR NO : 2014/29556
KARAR TARİHİ : 30.10.2014
MAHKEMESİ : Ankara 11. İş Mahkemesi
TARİHİ : 25/03/2013
NUMARASI : 2010/708-2013/368
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı dava dilekeçsi ekindeki belgelere dayanark ödenmediğini iddia ettiği fazla çalışma ücretlerinin davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı davacıya yaptığı fazla mesai ücreti karşılıklarının ödendiğini ileri sürerek davanın reddine karar verilmiştir.
Mahkemece davanın bilirkişi raporu ve delillere göre kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir,
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinin 1. fıkrasında, hakimin tarafların talep sonuçları ile bağlı olduğu, talep edilenden fazla veya başka bir şeye hükmedemeyeceği açıkça belirtilmiştir.
Somut olayda davacının, dava dilekçesinde Ek-1 olarak göterdiği 05.07.2010 tarihli davalıya hitaben yazdığı el yazılı belgede talep ettiği fazla mesai ücretini teşkil eden çalışma sürelerinin 882,5 saat haftaiçi ve 45,5 saat haftasonu olduğunu bunu günlük devam cetvelleri ile tespit ettiğini belirterek talepte bulunmuştur. Davacı ne kadar saat için fazla mesai yaptığını işyerine ait “günlük devam cetvellerine” göre belirleyerek talepte bulunduğundan bu sürelerin dikkate alınması gerekir. Bu durumda işyeri günlük devam çizelgelerine göre talep edilenden fazlaya karar verilemeyeceğinden bu konuda bilirkişiden alınacak ek raporla davacının talep ettiği sürelerle sınırlı hesaplanacak şekilde fazla mesai alacağının belirlenerek sonuca gidilmesi gerekirken eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi bozma sebebidir.
SONUÇ: Temyiz olunan mahkeme kararının yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.10.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.