YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/18632
KARAR NO : 2014/29715
KARAR TARİHİ : 30.10.2014
MAHKEMESİ : Kayseri 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 09/05/2013
NUMARASI : 2012/126-2013/314
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 01.10.2004-10.12.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde santral bölümü şefi olarak çalıştığını, her yıl düzenli olarak yapılan prim sözleşmesinin ve ücret artışının yapılmaması, fazla çalışmaların ödenmemesi sebepleri ile iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini beyanla kendisine ödenmeyen kıdem tazminatı, fazla çalışma ve yıllık ücretli izin ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının kötüniyetli olduğunu, işyerinde fazla mesai yapılmadığını, davacının tüm haklarını aldığını, bu sebeple taleplerinin haksız olduğunu beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporu dikkate alınarak davacının fazla mesai, genel tatil ve yıllık ücretli izin alacağı taleplerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davacı ve davalı tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla mesai yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen söz konusu alacakların ödendiği varsayılır.
Fazla mesainin ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla mesai olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla mesainin yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir.
Davacı işçi, 14.07.2005-24.12.2010 tarihleri arasında davalı iş yerinde çalışmıştır.
Mahkemece hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda davacı ve davalı şahitlerin beyanlarına göre, haftanın altı günü 08:30-18:30 saatleri arası bir buçuk saat ara dinlenme ile haftada dokuz saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporundaki hesaplama hatalıdır. Her ne kadar davacının haftanın altı günü 08:30-18:30 saatleri arası bir buçuk saat ara dinlenme ile haftada dokuz saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiş ise de, belirtilen saatler arasında yapılacak hesaplamada (haftalık 51 saat-45 saat) haftalık fazla çalışma süresi altı saat olmaktadır. Haftalık fazla çalışma süresinin altı saat olarak belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.