YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/18385
KARAR NO : 2014/29086
KARAR TARİHİ : 27.10.2014
MAHKEMESİ : İzmir 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 17/04/2013
NUMARASI : 2012/346-2013/205
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 10.01.2008-09.12.2011 tarihleri arasında yiyecek içecek müdürü olarak çalıştığını, fazla mesai yaptığı halde ücretlerinin ödenmediğini, yaşlılık aylığı koşulları yönünden yaş dışındakileri taşıdığı için işten ayrılmasına karşın, fazla çalışma ücreti ile kıdem tazminatı alacaklarının ödenmediğini beyanla kıdem tazminatı ve fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkili şirkete ait işyerinde yiyecek içecek müdürü olarak 10.01.2008-09.12.2011 tarihleri arasında çalışmaktayken kendi isteğiyle işten ayrıldığını, davacının emeklilik nedeniyle değil başka bir işyerinde çalışmak için iş akdini feshettiğini, turizm sektöründe otellerde işlerin yoğun olduğu yaz sezonunda fazla çalışma yapıldığını, davacının da bu çerçevede fazla mesai yapmış ise ücretlerinin ödendiğini, dava konusu alacakların zamanaşımına uğradığını beyanla davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, dava konusu kıdem tazminatı ve fazla mesai ücreti alacağı taleplerinin kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla mesai yaptığını ispat yükü işçiye, çalışma olgusunun ispatlanması halinde ücretlerinin ödendiğini ispat yükü ise işverene düşmektedir.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanlarıyla sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalarda bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Davacının 10.01.2008-09.12.2011 tarihleri arasında davalı işyerinde yiyecek içecek müdürü olarak çalıştığı, mahkemece karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre, davacının Nisan-Eylül ayları arası dönemde haftada altı gün 08:00-15:30/18:30-24:00 saatleri arası ara dinlenmeler sonrası 63 saat çalıştığı ve haftada 18 saat fazla mesai yaptığı, yılın diğer aylarında haftanın altı günü 08:00-17:00 saatleri arası 1 saat ara dinlenme sonrası 48 saat çalıştığı ve haftada 3 saat fazla mesai yaptığı kabulü ile fazla mesai alacağının hesaplandığı anlaşılmaktadır.
Davacının 23.11.2012 tarihli yazılı beyanlarında Nisan-Eylül ayları dışındaki dönemde günde 1,5 saat ara dinlenme yaptığını ifade ettiği halde bilirkişi raporunda davacının bu döneme ilişkin fazla mesai hesabında davacının talebi aşılarak 1 saat ara dinlenme yaptığı kabulü hatalı olmuştur.
Tüm dosya kapsamı, yapılan işin niteliği ve tanık beyanları birlikte değerlendirildiğinde davacının Nisan-Eylül ayları arası dönemde 08:00-15:30/18:30-22:00 saatleri arasında çalıştığının kabulü dosya içeriğine daha uygun düşeceği anlaşıldığından bilirkişiden yukarıda saptanan hususlara göre ek rapor alınarak fazla mesai alacağı talebi yeniden değerlendirilmelidir.
Belirtilen nedenlerle yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.