YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/18364
KARAR NO : 2014/10247
KARAR TARİHİ : 29.04.2014

MAHKEMESİ : Çerkezköy İş Mahkemesi
TARİHİ : 08/02/2013
NUMARASI : 2012/419-2013/3

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin baskı ile istifaya zorlandığını ileri sürerek, davalıdan kıdem – ihbar tazminatı ile fazla mesai alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davacının özgür iradesi ile istifa ettiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının gerçek iradesinin istifa olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Taraflar arasında iş sözleşmesinin kim tarafından feshedildiği tartışmalıdır.
Davacı istifa dilekçesinin baskı ile alındığını ileri sürmüş, davalı ise davacının serbest iradesiyle istifa ettiğini savunmuştur. Davacı tanıklarından S. D. duyuma dayalı olarak davacının istifa etmek zorunda kaldığını, diğer davacı tanığı ise feshe ilişkin olarak bilgisi bulunmadığını beyan etmişlerdir. Davalı tanıklarından sadece T. G.’in feshe dair bilgisi olduğu anlaşılmış, tanık beyanında davacının çalıştığı mağazada yapılan kontrollerde eksiklikler tespit edildiğini, davacı ile yapılan görüşmeler sonucu istifasını yazılı olarak sunduğunu, davacıya bu hususta baskı yapılmadığını beyan etmiştir.
Somut olayda, davacı istifa dilekçesinin baskı ile alındığını ileri sürmüş ise de, bu durum davacı tarafından ispatlanamadığından kıdem ve ihbar tazminatının reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olmuştur. Ayrıca belirtmek gerekir ki, mahkemece ibraname ile istifa savunmasının çelişki oluşturduğu şeklinde bir değerlendirme yapılmış ise de, ibranamede davacının kıdem ve ihbar tazminatı talebinin olmadığı ifade edilmiş olduğundan bu durumun çelişki olarak nitelendirilmesi doğru görülmemiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai alacağına hak kazanıp kazanmadığı tartışmalıdır.
Somut olayda, taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesinde normal ücrete fazla mesai ücretlerinin de dahil olduğu kararlaştırılmıştır. Bilirkişi tarafından bu husus irdelenmeksizin fazla mesai alacağı hesaplanmıştır. Yargıtay’ın yerleşik içtihatlarına göre, ücrete fazla mesai ücretinin dahil olduğu durumlarda ancak yılda 270 saati aşan fazla çalışmalar için ücret talep edilebilecektir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftada 3,5 saat fazla mesai yaptığı tespit edilmiştir. Hal böyle olmakla, davacının yılda 270 saati aşan fazla çalışması bulunmadığından, fazla mesai alacağının reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine, 29/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.