YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/18212
KARAR NO : 2014/28681
KARAR TARİHİ : 22.10.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 26/02/2013
NUMARASI : 2010/810-2013/95
Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkeme, davacı vekilinin temyiz başvuru harcı yatırmak suretiyle kararı temyiz ettiği, temyiz maktu harcının yatırılmadığı gerekçesi ile davacı vekilinin temyiz istemi 24.04.2013 tarihli ek karar ile reddedilmiştir. Temyiz isteminin reddine ilişkin verilen ek karar davacı tarafça süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
Dosya kapsamı incelendiğinde mahkemece davacı tarafa eksik harcın tamamlanması için muhtıra tebliğ edilmediği anlaşılmaktadır. Mahkemece davacı tarafa eksik harcın tamamlanması için muhtıra tebliğ edilmeden temyiz talebinin reddine karar verilmesi hatalıdır. Bu sebeple Mahkemenin 24.04.2013 tarihli davacı vekilinin temyiz isteminin reddine ilişkin yerinde olmayan ek kararın kaldırılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 09.06.2007-26.05.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde bilgi işlem görevlisi olarak çalıştığını,davalı şirketin ortağının ortaklıktan ayrılmasından sonra diğer ortakların şirketi aile şirketine çevirmek istediklerini ve iş sözleşmesini haksız şekilde feshettiklerini, haftanın altı günü 09:00-20:00 saatleri arasında çalıştığını, net 850,00 TL ücret aldığını, ancak ücretinin asgari ücret üzerinden gösterildiğini, sadece iki gün dini bayramda izin kullandığını, toplamda üç gün yıllık izin kullandığını, kanuni haklarının ödeneceğinin belirtilmesine rağmen ödenmediğini belirterek kıdem ve ihbar tazmitanı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının haftanın beş günü 09:00-18:00 saatleri arasında Cumartesi günü 09:00-13:00 saatleri arasında çalıştığını, asgari ücret aldığını, yıllık izinlerini tam olarak kullandığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı taraf temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının ücret miktarı noktasındadır. Davacı net 850,00 TL ücret aldığını beyan etmiştir. Davalı taraf ise asgari ücret aldığını belirtmiştir. Dosyada ücret bordroları bulunmamaktadır. Davacı tanığı net 800-900 TL ücret aldığını beyan ederken davalı tanıkları davacının asgari ücret aldığını belirtmişlerdir. Dosya kapsamı itibariyle davacının ücreti net olarak tespit edilememektedir. Hal böyle olunca mahkemece ilgili meslek odalarından ve sendikalardan sorulurak emsal ücret araştırması yapılması gereklidir.
3-Taraflar arasında davacının yıllık izinlerini kullanıp kullanmadığı konusunda da uyuşmazlık bulunmaktadır. Davacı çalışma süresi içinde sadece üç gün yıllık izin kullandığını beyan etmiştir. Davalı taraf ise davacının tüm yıllık izinlerini kullandığını belirtmiştir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının beyanı dikkate alınarak tüm yıllık izin süresinden üç gün mahsup edilerek hesaplama yapılmasına rağmen mahkemece gerekçe belirtilmeden yıllık izin alacağının reddine karar verilmiştir. Dosya kapsamında davacının yıllık izin kullandığına dair bilgi ve yazılı belge bulunmamaktadır. Hal böyle olunca mahkemece davacının beyanı doğrultusunda tüm yıllık izin süresinden üç gün mahsup edilerek belirlenen yıllık izin süresi üzerinden yıllık izin alacağına hükmedilmesi gerekli iken reddine ilişkin karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 22.10.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.