Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/18196 E. 2014/28799 K. 23.10.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/18196
KARAR NO : 2014/28799
KARAR TARİHİ : 23.10.2014

MAHKEMESİ : Şanlıurfa 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 21/05/2013
NUMARASI : 2011/105-2013/549

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde makine ustası olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı sebep olmaksızın feshedildiğini belirterek, müvekkilinin ihbar ve kıdem tazminatı, fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekilleri, ayrı ayrı davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, istekler kısmen hüküm altına alınmıştır.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Mahkemece taraf vekillerinin yüzüne karşı tefhim edilen kısa kararda 362,17 TL ulusal bayram genel tatil ücreti hüküm altına alınmış iken, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında “362,17 TL brüt resmi bayram ve genel tatil ücret alacağı olmak üzere toplam 557,59 TL’nin davalı şirketten alınarak davacıya verilmesine” denilmiş olup, bu 557,59 TL’nin nereden kaynaklandığı anlaşılamamaktadır. Tefhim edilen kısa kararla gerekçeli karar farklı olup, bu çelişki Yargıtay İçtihatları Birleştirme Genel Kurulunun 10.04.1992 tarihli 1991/7 esas,1992/4 sayılı kararı gereğince bozma sebebidir.
Ayrıca hangi davalının alacaklardan sorumlu tutulduğu da net olmadığından, kısa kararda ve gerekçeli kararda hüküm fıkrasının yazılış şeklinin Anayasa’nın 141. ve karar tarihinde yürürlükte olan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 388. maddesi ile 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 294/3., 297. ve 298/2. maddelerine aykırı olması da bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, sair yönlerin daha sonra incelenmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.