Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/18186 E. 2014/28793 K. 23.10.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/18186
KARAR NO : 2014/28793
KARAR TARİHİ : 23.10.2014

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 03/05/2013
NUMARASI : 2011/1224-2013/417

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde muhasebeci olarak çalıştığını belirterek, müvekkilinin fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, istekler kısmen hüküm altına alınmıştır.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Taraflar arasında düzenlenen ibranamenin geçerliliği konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır. 13.07.2011 tarihli, 5.938,70 TL ödemeyi içeren, ödeme nevi kısmının boş bırakıldığı ibraname davalı delilleri arasında dosyaya sunulmuş, işçinin dava konusu ettiği tüm hak ve alacaklarının ödendiği savunulmuştur. Yargılama sırasında işçi tarafından ibraname üzerindeki imza inkar edilmemiştir. Mahkemece sözkonusu ibraname her iki tarafa da gösterilerek belirtilen ödemenin hangi alacaklar için yapıldığı tespit edilmeli, dava konusu alacaklara ilişkin ise makbuz olarak değerlendirilerek bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
2-Fazla mesai ücreti alacağının hesaplanması hususu bir başka ihtilaf konusunu teşkil etmektedir. İşverence çalışma saatlerine dair kayıt ve belge sunulmaması üzerine, yargılama sırasında dinlenen davacı şahit beyanlarına göre, haftada yirmisekizbuçuk saat olarak, yapılan işin niteliğine göre yüksek sayılabilecek bir seviyede yapılan hesaplamaya göre alacak hüküm altına alınmıştır. Hükme esas bilirkişi raporunda esas alınan çıkış saatleri, davacı delilleri arasında sunulan elektronik posta örneklerinde yer alan saatlere uygun değildir. Bu belgeler incelendiğinde en fazla 26.05.2010 tarihinde saat 19:58’de, 04.11.2009 tarihinde ise saat 20.11’de gönderilmiş oldukları anlaşılmaktadır. Oysa tüm uyuşmazlık süre boyunca davacının çıkış saati 21:00 olarak esas alınarak alacağın hesaplanması yoluna gidilmiş olup bizzat davacı tarafından sunulan delillerle örtüşmemektedir. Mahkemece sözkonusu elektronik posta mesajları inceletilerek, diğer delillerle birlikte değerlendirmeye tabi tutularak fazla mesai ücreti alacağı yeniden hesaplanmak üzere hükmün bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.