YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/17796
KARAR NO : 2014/28331
KARAR TARİHİ : 20.10.2014
MAHKEMESİ : Bakırköy 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 29/03/2013
NUMARASI : 2011/305-2013/189
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 06.11.2008-20.02.2011 tarihleri arasında depo görevlisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız olarak feshedildiğini, fazla çalışma ve genel tatil ücretlerinin ödenmediğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davacının iş akdinin iddia edildiği gibi haksız olarak değil, 07.02.2011 tarihinde haklı sebeple feshedildiğini, davacının işini sürekli olarak aksattığını, iş sırasında uyurken yakalandığını, defalarca uyarıldığını, uyarıların sonuçsuz kalması üzerine iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini, davacının müvekkili şirketten alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, dava konusu kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai, yıllık ücretli izin ve genel tatil ücreti alacağı taleplerinin kısmen kabulüne, hafta tatili ücreti alacağı talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla mesai yaptığını ispat yükü işçiye, çalışma olgusunun ispatlanması halinde ücretlerinin ödendiğini ispat yükü ise işverene düşmektedir.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların tanık beyanlarıyla sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalarda bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Davacının 06.11.2008-20.02.2011 tarihleri arasında davalı işyerinde depo görevlisi olarak çalıştığı, mahkemece karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda davalı tanık beyanlarına göre, davacının hafta içi üç gün 08.00- 18.00 arası, haftaiçi iki gün 08.00-21.00 arası ve Cumartesi günleri ortalama 6,5 saat çalıştığı ve ara dinlenmeler sonrası haftada 10 saat fazla mesai yaptığı kabulü ile fazla çalışma alacağının hesaplandığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece beyanlarına başvurulan davalı tanığı G.. A.. işyerindeki çalışma biçimine ilişkin olarak haftanın beş günü 08.00-18:00 arası Cumartesi 08.00-13.00 arası çalışma yapıldığını, diğer davalı tanığı E.. D.. ise haftanın beş günü 08:30-18:00 arası, Cumartesi günü yarım gün çalışıldığını ifade etmiştir.
Tüm dosya kapsamı ve davalı tanık beyanları birlikte değerlendirildiğinde davacının haftanın beş günü 08.00-18:00 arası, Cumartesi 08.00-13.00 arası çalıştığı ve ara dinlenmeler düşüldükten sonra haftada dört buçuk saat fazla mesai yaptığı ispat edildiği halde yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olmuştur.
3-Davacı genel tatil günlerinde çalıştığını iddia ederek genel tatil ücret alacağını talep etmesine göre bu çalışmasını inandırıcı delillerle kanıtlaması gerekir. Dosyada mevcut tanık beyanlarına göre davacının genel tatil günleri çalışması yeterli ve inandırıcı deliller ile kanıtlanamamıştır.
Belirtilen sebeple davacı işçinin genel tatil ücreti alacağı talebinin reddi yerine kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.