YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/17791
KARAR NO : 2014/28330
KARAR TARİHİ : 20.10.2014
MAHKEMESİ : Bakırköy 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 26/03/2013
NUMARASI : 2010/868-2013/216
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 08.09.2006-05.10.2010 tarihleri arasında saha kontrol elemanı olarak kesintisiz çalıştığını, davacının iş sözleşmesini ücretlerinin düzensiz ödenmesinden dolayı haklı sebeple feshettiğini beyanla ödenmeyen kıdem tazminatı, ücret, yıllık ücretli izin, fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının inşaat mühendisi olarak çalışmaya başladığını ve mazeret bildirmeksizin işe gelmediği 06.10.2010 tarihine kadar aynı görev ve ünvanla çalıştığını, davacının ücret alacağı bulunmadığını, davacının haftasonu çalışmadığını, davacının normal çalışma saatlerine dahi riayet etmediğini, yıllık izinlerinin tamamını kullandığını, davacının iş sözleşmesinin devamsızlığı üzerine haklı sebeple feshedildiğini beyanla haksız ve yersiz açılan davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, dava konusu kıdem tazminatı, ücret, hafta tatili, fazla mesai ve yıllık ücretli izin alacağı taleplerinin kabulüne Karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 46. maddesinde işçinin, tatil gününden önce aynı Kanun’un 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması şartıyla yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu açıklanmıştır. İşçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin 2. fıkrasında ifade edilmiştir.
2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanun’un 3. maddesine göre hafta tatili Pazar günüdür. Kural bu şekilde olmakla birlikte, işçiye Pazar günü dışında hafta tatili izni kullandırılması mümkündür.
Hafta tatili gününde çalıştığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Hafta tatili çalışmalarının yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, mahkemece davacının hafta tatillerinde çalıştığı kabul edilerek hafta tatili ücreti isteği hüküm altına alınmıştır. Davacı işçinin hafta tatillerinde çalıştığı hususunda dinletmiş olduğu tanıklarından İ.. Y..’ın hafta tatiline ilişkin bilgisi duyuma dayalıdır. Davacı tanığı A.. A.. hafta sonları çalışıldığı şeklinde beyanda bulunmuş ise de diğer davacı tanığı K..D.. Pazar günleri çalışma olmadığını belirtmiştir. Bu durumda davacı işçinin hafta tatili alacağı dosya kapsamına göre yeterli ve inandırıcı şekilde ispat edilemediği anlaşıldığından reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.