YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/17624
KARAR NO : 2014/28454
KARAR TARİHİ : 20.10.2014
MAHKEMESİ : Ankara 17. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/04/2013
NUMARASI : 2010/274-2013/256
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işverene bağlı olarak 01.06.1990 – 01.08.2009 tarihleri arasında kesintisiz olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmaksızın davalı tarafından feshedildiğini belirterek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin, genel tatil ve bayram tatili ile hafta tatili alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, iş sözleşmesinin davacının istifası suretiyle sona erdiğini, davacıya tüm alacaklarının ödendiğini belirterek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı, sigorta kayıtlarına göre davalı işyerinde kesintili şekilde çalışmış olup, davacı tarafça adı geçen bu resmi kayıtların aksi yeterli ve inandırıcı deliller ile ispatlanmış değildir. Mahkemece bu husus gözetilmeden, işyerinde işe ilk giriş tarihi ile son çıkış tarihleri arasında sürekli çalışılmış gibi kabul edilerek talep konusu fazla mesai, yıllık izin ve ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının buna göre belirlenmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı, fazla mesai yaptığını ve genel tatiller ile bayram tatillerinde çalıştığını iddia etmektedir.
İddia olunan bu olgunun ispat yükü işçi üzerinde olup, yazılı delil bulunmaması durumunda her türlü delil ile ispat olunabilir. Mahkemece dinlenen tek davacı tanığı Y.. T.., davalı işyerinde üç yıl kadar çalıştığını belirtmiş, davacı tarafça konuyu ispata yarar başkaca delil sunulmamıştır. Fazla mesai ve bayram-genel tatil çalışmasının yalnızca tanığın çalıştığı dönem ile sınırlı olarak ispat edildiğinin kabulü ile bu süre ile sınırlı olarak adı geçen alacak kalemlerinin tespit edilmesi gerekirken, tüm çalışma dönemini kapsar şekilde yapılan hesaplama hükme esas alınmıştır.
Buna göre, yukarıda adı geçen davacı tanığının davalı işyerinde hangi dönemde çalıştığı resmi kayıtlara göre tespit edilerek, fazla mesai ve bayram-genel tatil alacaklarının bu dönemle sınırlı olarak tespit edilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile sonuca gidilmesi yerinde değildir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.