YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/17619
KARAR NO : 2014/31055
KARAR TARİHİ : 11.11.2014
MAHKEMESİ : Ankara 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 27/03/2013
NUMARASI : 2011/363-2013/291
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 2001 yılında davalı iş yerinde işe başladığını, iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı sebep olmaksızın feshedildiğini belirterek, kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin personelin giriş-çıkış saatleriyle oynayarak çalışanların eksik ücret almasına sebebiyet verilmesi, kasa açığına sebep olunması ve son kullanım tarihi geçmiş ürünleri kullandırılması gibi sebeplerden dolayı 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25. madde /II-e. uyarınca haklı sebeple feshedildiğini, fazla çalışmanın maktu ücrete dahil olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, fesih bildiriminde gösterilen sebeplerin işverence öğrenilmesinden itibaren altı günlük hak düşürücü süre içinde kullanılmadığı, buna göre feshi haksız olduğu belirtilerek ıslah ile artırılan talelepler hüküm altına alınmıştır.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Dairemizin kararlılık kazanmış içtihatlarına göre, fazla çalışmanın ücrete dahil olduğuna dair kural, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 41. maddesinde düzenlenen yılda ikiyüzyetmiş saatle sınırlı olarak geçerlidir. Yılda ikiyüzyetmiş saati aşan çalışmaların ispatlanması durumunda karşılığının ödenmesi gerekir. Somut olayda, iş sözleşmesinin 2.a) maddesinde fazla mesai olarak yapılacak çalışmanın maktu ücret içinde olduğunun yazılı olmasına göre açıklanan ilke uyarınca davacının yılda ikiyüzyetmiş saati aşan fazla mesainin bulunup bulunmadığı konusunda yeniden bir değerlendirme yapılarak gerektiğinde hesap bilirkişisinden ek rapor alınarak sonuca gidilmesi gerekir
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine, 11.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.