YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/1748
KARAR NO : 2014/152
KARAR TARİHİ : 14.01.2014

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 7. İş Mahkemesi
TARİHİ : 22/11/2012
NUMARASI : 2010/823-2012/1045

Hüküm süresi içinde davacı ve davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi .. tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, ilk olarak davalı L… Beton A.Ş.’de çalışmaya başladığını, iş sözleşmesinin 31.12.2009 tarihinde şirketin A..Beton A.Ş’ye, 31/03/2010 tarihinde ise O… Beton A.Ş’ ye devredildiğini ve 30.06.2010 tarihinde işverence haksız feshedildiğini, iş yerinde fazla çalışma yaptığını ve hafta tatillerinde çalışmaya devam ettiğini ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan müteselsilen tahsilini istemiştir.
Davalı O.. Beton A. Ş. vekili, davacının müvekkiline ait işyerinde 01.04.2010-30.06.2010 tarihleri arasında çalıştığını, aylık ücreti içerisine fazla çalışma ve hafta tatili ücret alacaklarının dahil olduğunu ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı A..Beton A.Ş. ve L..A… Çimento A.Ş. vekili, müvekkili firmaların O.. Beton A.Ş. ile bağlantısının olmadığını, bu şirketlerin birbirinden farklı ve bağımsız olduğunu, taleplerin zamanaşımına uğradığını savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla mesai ve genel tatil alacağının oluştuğunu, fazla mesai ve genel tatil alacaklarının bir kısmından davalı L.. A… Beton A.Ş. bir kısmından ise O.. Beton A.Ş.’nin sorumlu olduğu kanaatine varılmış A.. Çimento A.Ş. yönünden herhangi bir hesaplama yapılmadığından bu şirket aleyhine açılan davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı ve davalılar temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı ve davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının temyiz itirazları yönünden:
Somut uyuşmazlıkta davacı tarafça h…Aslan Çimento A.Ş., A..Beton A.Ş. ile O.. Beton A.Ş.’ne yöneltildiği görülmektedir. Dosya içerisindeki SGK Hizmet Döküm Cetveli ve Ticaret Sicil kayıtları içeriği ile de, uyuşmazlık konusu dönemde davacının husumet yönelttiği L..A.. Çimento A.Ş. ve A.. Beton A.Ş. ile O..Beton A.Ş. çalıştığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece, hüküm fıkrasında dava konusu alacakların davalılar O.. Beton A.Ş. ile L.. A.. Beton A.Ş.’den tahsiline, davalı Aslan Çimento A.Ş. yönünden ise davanın reddine karar verilmiştir . Hüküm fıkrasında yer alan L… A.. Beton A.Ş. hangi davalı şirket olduğu anlaşılmamaktadır.
Karar başlığı ile hüküm fıkrası arasında uyumsuzluk bulunduğundan ve hüküm fıkrasında işçilik alacakların hangi davalı şirketten tahsiline karar verildiği tereddüte yer vermeyecek şekilde açıklanmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
3- Davalıların temyiz itirazı yönünden’ ise;
A) Davacı dava dilekçesinde fazla çalışma ve hafta tatili ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Ulusal bayram genel tatil günleri ücret alacağı talebi bulunmamaktadır.
Mahkemece, fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil günleri ücret alacakları hüküm altına alınmıştır. Hüküm fıkrasında, ulusal bayram genel tatil günleri ücret alacağı olarak gösterilen miktarın, davacının Cumartesi günleri yaptığı çalışmaların karşılığı olarak hesaplanan miktarlar olduğu görülmektedir.
Davacının dava dilekçesindeki açıklamalarından, işyerinde haftanın altı günü çalıştığı ve Cumartesi günü gerçekleşen çalışma süresi için hafta tatili ücret alacağı talep ettiği anlaşılmaktadır. Bu durumda, pazar günleri kesintisiz yirmi dört saat izin kullanan ve haftada altı gün çalışan davacı için ulusal bayram genel tatil ücret alacağı adı altında hafta tatili ücret alacağına hükmedilmesi hatalıdır. Cumartesi günü gerçekleşen çalışma süresi, fazla çalışma ücret alacağı yönünden haftalık çalışma süresine dahil edilerek değerlendirilmeli ve davacının hafta tatili ücret alacağı isteminin reddine karar verilmelidir. Bu hususun dikkate alınmaması isabetsiz olup kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
B-) İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanunu’nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Dairemizin yerleşik uygulaması gereğince günlük yedi buçuk saati aşan ve on bir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenme süresinin en az bir saat, on bir saatten fazla çalışmalarda ise en az bir buçuk saat olduğu kabul edilerek hesaplama yapılmadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, bu hususun dikkate alınmaması ara dinlenme süresinin otuz dakika olarak kabul edilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 14.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.