YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/16844
KARAR NO : 2014/26408
KARAR TARİHİ : 01.10.2014
MAHKEMESİ : Bursa 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 28/03/2013
NUMARASI : 2011/253-2013/169
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 01.10.1993-02.05.2011 tarihleri arasında davalı işyerinde garson olarak çalıştığını, net 570,00 TL ücret ile günlük 20,00-30,00 TL bahşiş karşılığında çalıştığını, aylık kazancının 1.500,00 TL’den az olmadığını, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini, ramazan ayı hariç sürekli 11:00-24:00-01:00 saatleri arasında çalıştığını, yıllık izinlerini kullanmadığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının işe girişinin 1996 yılı olduğunu, davacının iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini, davacının 02.05.2011 tarihinde işyerinde çalışan bir personelle tartıştığını, davacıdan savunma istendiğini, davacının savunma vermeden işyerini terk ettiğini, işe gelmesi yönündeki ihtara rağmen dönmediğini ve iş sözleşmesinin devamsızlık nedeniyle feshedildiğini, davacının imzalı ücret bordralarına göre asgari ücret aldığını, her yıl ramazan ayında işçilerin izinlerini fazlasıyla kullandığını, haftanın altı günü günde sekiz saat çalıştığını belirterek davanın reddine karar verilmesi talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre,tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının hizmet süresi noktasındadır. Davacı davalı işyerinde 01.10.1993 tarihinde çalışmaya başladığını beyan etmiştir. Davalı taraf ise sigortalı hizmet cetveline göre davacının işe giriş tarihinin 1996 olduğunu belirtmiştir. Davacının sigortalı hizmet cetveline göre davalı işyerinde sigortalı işe başlangıç tarihinin 02.05.1996 olduğu anlaşılmaktadır. Davacı tanıkları davacının 1993 yılında davalı işyerinde çalıştığını beyan etmişlerdir. Davacı tanıklarının kurum kayıtlarına göre davalı işyerinde çalıştıklarının anlaşıldığı, bu tanıklardan Ö.. A..’un 16.12.1993 tarihinde davalı işyerinde çalışmaya başladığı, diğer davacı tanığı R.. S..’ın 15.12.2993 tarihinde davalı şirkette çalışmaya başladığı anlaşılmaktadır. Bu kayıtlara ve davacı tanıkların beyanlarına göre davacının 15.12.1993 tarihinde işe başladığını ispatladığı kabul edilerek bu hizmet süresine göre hesaplama yapılmalıdır.
2-Taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık davacının ücretinin miktarı konusundadır. Davacı net 570,00 TL ücret ile günlük 20,00-30,00 TL bahşiş usulüne göre çalıştığını beyan etmiştir. Davalı taraf ise davacının imzalı ücret bordrolarına göre asgari ücret ile çalıştığını belirtmiştir. İmzalı ücret bordrolarına göre davacının ücreti asgari ücret olup, bu bordrolarda uzman bilirkişi tarafından yapılan imza incelemesinde imzaların davacının eli ürünü olduğunun tespit edildiği anlaşılmaktadır. Davalı tanıklarından İ.. P.. beyanında maaş dışında bahşişlerin olduğunu, davacının kendisine 15,00 TL verdiğini bunun dışındaki bahşişi kendisinin aldığını fakat ne kadar aldığını bilmediğini beyan etmiştir. Davalı tanığının bu beyanına göre davacının günlük 15,00 TL bahşiş aldığının kabulü gerekir. Dosya içindeki bilgi ve belgeler ile tanık beyanları birlikte değerlendirildiğinde davacının asgari ücret yanında günlük 15,00 TL bahşiş aldığı anlaşıldığından aylık ücretinin buna göre hesaplanıp belirlenmesi gereklidir. Fazla mesai alacağı bakımından davacının temel ücreti üzerinden hesaplama yapılması gereklidir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 01.10.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.