Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/16657 E. 2014/30363 K. 05.11.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/16657
KARAR NO : 2014/30363
KARAR TARİHİ : 05.11.2014

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 19/04/2013
NUMARASI : 2011/1499-2013/267

Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait iş yerinde 07.06.2011 – 26.11.2011 tarihleri arasında çalıştığını, davacının hizmet süresinin beş ay ondokuz gün olduğunu ve 24.06.2011 tarihinde sendikaya üye olduğunu, P..-İ.. Sendikası ile davalı şirket arasında 01.09.2010 – 31.12.2012 tarihleri arasını kapsayan toplu iş sözleşmesi yapıldığını, bu sözleşmenin 20. maddesinde geçici işçi statüsünün düzenlendiğini ve bu maddesi gereğince geçici iş sözleşmesinin hükümsüz olduğunu ve devamlı işçi statüsü kazandığını, toplu iş sözleşmesinin sağladığı hakların ödenmediğini, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini belirterek ihbar tazminatı, ikramiye, dini bayram, ücret farkı, yakacak yardımı, fazla mesai farkı, hafta tatili farkı, ayakkabı yardımı alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 07.06.2011 – 27.11.2011 tarihleri arasında 07.06.2011 tarihli geçici iş sözleşmesine istinaden çalıştığını, davacının taleplerinin iddiasını dayandırdığı toplu iş sözleşmesinin 13.12.2010 tarihinde 01.01.2011 – 31.12.2012 tarihlerini kapsayacak şeklilde değiştirildiğini, davacının hizmet süresinin beş ay yirmi gün olduğunu, toplu iş sözleşmesinden yararlanmak için aranan süre şartının gerçekleşmediğini, bu sebeple toplu iş sözleşmesinin geçici işçilere sağladığı hakları talep edemeyeceğini, davacının iş sözleşmesinin belirli süreli olması ve süre sonunda sözleşmesi feshedildiğinden ihbar tazminatına hak kazanamadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının çalışma süresinin altı ayı doldurmadığı ve geçici iş sözleşmesi ile istihdam edildiği ancak davacının sendika üyesi olması sebebi ile geçerli olan sendikal haklardan yararlanma hakkı bulunduğu, davalı işveren ile P..-İ…Sendikası arasında 01.09.2010 – 31.08.2012 tarihlerini kapsayan toplu iş sözleşmesine ek protokole göre 2011-2012 dönemi için geçici işçi süresinin altı aya çıkarıldığı toplu iş sözleşmesinin 20. maddesi ile ilgili yapılan protokolün yürürlükte olduğu, davacının hizmet süresi altı aydan az olup toplu iş sözleşmesi ek protokolüne göre devamlı işçi statüsüne geçmediği, söz konusu protokol ile belirli süreli sözleşme ile çalışanların altı ay içinde sendikaya üye olmaları halinde bu işçilerin ücretlerinin 2011 yılı için brüt 1.000,00 TL olacağının belirlendiği, davacının 05.07.2011 tarihi itibariyle ve 574 sayılı kararı ile sendika üyesi olduğu, davacının geçici iş sözleşmesi ile istihdam edilmesi sebebi ile ihbar tazminatı hakkının bulunmadığı, ancak altı ay içinde sendika üyesi olması sebebiyle toplu iş sözleşmesi hükümlerinden faydalanacağı gerekçesiyle talepler kısmen hüküm altına alınmıştır.
Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda mahkemece davacının belirli süreli iş sözleşmesi ile çalıştığı kabul edilmiş ise de, davacı ile belirli süreli iş sözleşmesi yapılmasını gerektiren objektif koşulların varlığı davalı işverence iddia ve ispat edilmiş değildir. Davacı belirsiz süreli iş sözleşmesi ile çalıştığından ve iş sözleşmesi haklı bir sebep olmadan ve ihbar öneli verilmeden feshedildiğinden ihbar tazminatı isteğinin kabulü yerine kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.