YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/16614
KARAR NO : 2014/24521
KARAR TARİHİ : 18.09.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 21/02/2013
NUMARASI : 2009/1052-2013/84
Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, minibüs şoförü olan davacının iş sözleşmesinin çalıştığı arabanın satılacağı gerekçesiyle feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini beyanla, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma ve genel tatil ücret alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalılar vekili, müvekkillerinin hepsinin kendi emekleri ile söz konusu minibüslerde çalıştığını, zaman zaman işi öğrenmesi ve yardımcı olması için davacıdan çalışmasının istendiği, ancak iddia edildiği gibi sürekli bir çalışmasının olmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin feshinin haksız olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalılar vekilince temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, davalılar arasında zorunlu ya da ihtiyari dava arkadaşlığı olup olmadığı ile davacıyla aralarındaki ilişkinin 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevi noktasında toplanmaktadır.
Dosya içeriğine göre, davacının minibüs şoförü olup,.. plakalı araçta 15.01.2011-15.11.2003 tarihleri arasında çalıştığı, aracın sahiplerinin İ.. S.., Z.. S.., E.. O.. olduğu; ayrıca davacının .. plakalı araçta ise 09.02.2004-31.10.2006 tarihleri arasında çalıştığı, aracın sahiplerinin ise N.. D.. ile M.. S.. olduğu, her iki aracın sahiplerinin ve davacının bu araçlardaki çalışma dönemlerinin farklı olduğu hususları göz önünde bulundurularak her iki araçla ilgili davanın aynı davada görülmesi iş hukuku bakımından davalılar arasında zorunlu ya da ihtiyari dava arkadaşlığı bulunmadığı hususları göz önünde bulundurularak davaların tefrik edilmesi gerekirken birlikte görülmüş olması bozma nedenidir.
Kabule göre de ruhsat sahibi davalıların, araçlarda kendilerinin çalıştığını iddia ettikleri hususu değerlendirilerek esnaf olup olmadıklarının araştırılması gerekirken mahkemece yazılı şekilde görev hususu irdelenmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.09.2014 günü oybirliği ile karar verildi.