YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/16189
KARAR NO : 2014/24222
KARAR TARİHİ : 17.09.2014
MAHKEMESİ : Bakırköy 9. İş Mahkemesi
TARİHİ : 28/03/2013
NUMARASI : 2011/54-2013/271
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 01.06.1995-01.08.2002 tarihleri arasında davalı şirkette yurtiçi otobüs şoförü olarak çalıştığını, emeklilik sebebiyle işyerinden ayrıldığını, asgari ücret+sefer primi sistemi ile çalıştığını, buna göre son ücretinin 700,00 TL olduğunu belirterek kıdem tazminatının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının asgari ücret ile çalıştığını, verilen harcırahın çeşitli giderleri için verildiğini, sefer dönüşü kalan kısmının davacı tarafından iade edildiğini, müvekkili şirkete ait belgelerin 09.09.2009 tarihli selde zayi olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının ücretinin miktarı noktasındadır. Davacı asgari ücret+sefer primi sistemi ile çalıştığını ve son ücretinin 700,00 TL olduğunu beyan etmiştir. Davalı taraf ise davacının asgari ücret ile çalıştığını belirtmiştir. Emsal ücret araştırmasında TÜMTİS emsal ücret olarak davacının net 350,00 TL ücret alabileceğini bildirmiştir. Mahkemece davacının ücreti sendika tarafından bildirilen ücret olan net 350,00 TL olarak kabul edilmiştir. Emsal dava dosyasında aynı sendikanın 2002 yılı için emsal çalışanın alabileceği ücret olarak net 600,00 TL bildirdiği anlaşılmaktadır. Davacının ücretinin tespiti bakımından emsal ücret araştırmasında bildirilen ücret ile emsal dosyada aynı sendika tarafından bildirilen emsal ücretin farklı olduğunun anlaşılmasına göre bu çelişki giderilmeden ücretin tespiti hatalıdır. Mahkemece bu çelişki giderilerek ve yeniden ilgili işçi ve işveren kuruluşlarından emsal ücret araştırması yapılarak ücretin tespiti gerek iken eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 17.09.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.