YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/15685
KARAR NO : 2014/4364
KARAR TARİHİ : 28.02.2014

MAHKEMESİ : Ankara 17. İş Mahkemesi
TARİHİ : 25/04/2013
NUMARASI : 2011/1124-2013/297

Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi …tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketlerin oluşturduğu adi ortaklıkta kalıpçı olarak saatlik 4,5 € ve aylık 1.350,00 € ücretle çalıştığını, davalının iş sözleşmesini haksız feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, ücret alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesini kendisinin feshettiğini, davacının diğer iddialarının da yerinde olmadığını, alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş sözleşmesinin davalı işverence haklı bir neden yokken feshedildiği diğer taleplerine ilişkin alacakları da bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının ücretinin miktarı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacının iş sözleşmesinde çalışma süresi haftalık 48 saat ve günlük 8 saat olarak belirlenmiştir. Bilirkişi tarafından da aylık ücret bu çalışma süresine göre tespit edilmiştir. Oysa 4857 sayılı İş Kanunu’na göre haftalık çalışma süresi 45 saat olup, normal ücretin bu süre üzerinden hesaplanması ve bu şekilde aylık 225 saat karşılığı ücretin aylık ücret olarak belirlenmesi gerekmektedir. Nitekim Yargıtay denetiminden geçen benzer dosyalarda da bu esasa göre ücretin belirlenmesi gerektiği, bu ücretin de brüt kabul edilmiştir. Davacının ücretinin fazladan belirlenerek taleplerinin hüküm altına alınması doğru olmamıştır.
3-Davacının yıllık izinlerini kullanıp kullanmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur. Somut olayda davacının yıllık izinlerini kullandığına dair yıllık izin belgeleri vardır. Bu belgeler yurda giriş ve çıkış kayıtlarıyla da doğrulanmaktadır. Davalı tarafından yazılı belge ile davacının yıllık izinlerini kullandığı ispat edildiğinden bu yöndeki davacı talebinin reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.