YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/15218
KARAR NO : 2014/17333
KARAR TARİHİ : 16.06.2014

MAHKEMESİ : İzmir 11. İş Mahkemesi
TARİHİ : 26/04/2013
NUMARASI : 2012/553-2013/238

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin alt işverenler nezdinde davalı Karabağlar Belediyesinde çalıştığını, iş sözleşmesini emeklilik sebebiyle fesheden müvekkiline kıdem tazminatının eksik ödendiğini ileri sürerek fark kıdem tazminatı alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkili belediyenin 2009 yılı Mart ayı yerel seçimlerinde tüzel kişilik kazandığını, davacının bu tarihten önceki dönemlerde K.. B.. ve alt işvereni yanında çalıştığını, 2009 Mart döneminden önceki tarih yönünden sorumlu tutulamayacaklarını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Uyuşmazlık, kıdem tazminatına esas alınması gereken süre noktasındadır.
İşverene ait bir ya da birkaç işyerinde belli bir süre çalışmış bir işçinin, işini kaybetmesi halinde işinde yıpranması, yeni bir iş edinmede karşılaşacağı güçlükler ve işyerine sağladığı katkı göz önüne alınarak, geçmiş hizmetlerine karşılık işveren tarafından işçiye kanuni esaslar dahilinde verilen toplu paraya “kıdem tazminatı” denilmektedir. Kıdem tazminatının şartları, hesabı ve ödeme şekli doğrudan iş kanunlarında düzenlenmiştir.
İşyeri devrinin esasları ve sonuçları ise 4857 sayılı İş Kanunu’nun 6. maddesinde düzenlenmiştir. Sözü edilen hükümde, işyerinin veya bir bölümünün devrinde devir tarihinde mevcut olan iş sözleşmelerinin bütün hak ve borçlarıyla devralan işverene geçeceği öngörülmüştür. Devir tarihinden önce doğmuş ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlarda ise, devreden işverenle devralan işverenin birlikte sorumlu olduğu aynı kanunun 3. fıkrasında açıklanmış ve devreden işverenin sorumluluğunun devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlı olduğu hükme bağlanmıştır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 120. maddesi uyarınca yürürlüğü devam eden mülga 1475 sayılı İş Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca, kıdem tazminatına hak kazanma ve hesap yöntemi bakımından işyeri devirlerinde belirtilen hüküm uygulanmalıdır. Anılan hükme göre, işyerlerinin devir veya intikali yahut herhangi bir suretle bir işverenden başka bir işverene geçmesi veya başka bir yere nakli halinde işçinin kıdemi, işyeri veya işyerlerindeki hizmet sözleşmeden sürelerinin toplamı üzerinden hesaplanmalıdır. Bununla birlikte, işyerini devreden işverenlerin bu sorumlulukları, işçiyi çalıştırdıkları sürelerle ve devir esnasındaki işçinin aldığı ücret seviyesiyle sınırlıdır.
Dosya içeriğinden davacının, 17.06.2009 tarihinde alt işveren K.-B.şirketinde ve K.. B.. işyerinde çalışmaya başladığı, daha sonra yine K.. B.. işyerinde ve alt işveren M.-B. şirketi yanında çalışmasını sürdürdüğü ve son olarak alt işveren K.-B. şirketi yanında ancak bu kez davalı Karabağlar Belediyesi işyerinde çalıştığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacı alt işveren işçisi olduğundan, işyerinin asıl işverenler arasında el değiştirmesi, 4857 sayılı Kanun’un 6. ve 1475 sayılı Kanun’un 14. maddeleri gereğince, asıl işverenin sadece kendi dönemi ile sınırlı olarak tazminat ve alacaklardan sorumlu olmasını gerektirir. Bu itibarla, davacı işçinin K.. B.. işyerinde geçen çalışma sürelerinden, davalının sorumlu tutulması isabetsizdir. Mahkemece davalının, sadece kendi dönemi ile sorumlu tutulması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.