YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/14213
KARAR NO : 2014/28753
KARAR TARİHİ : 22.10.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/03/2013
NUMARASI : 2010/752-2013/76
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalıya ait iş yerinde şef garson olarak 01.08.1989 – 04.06.2010 tarihleri arasında çalıştığını, 28.05.2010 tarihli sosyal güvenlik kurumu yazısına istinaden mülga 1475 sayılı İş Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca onbeş yıl sigortalılık ve 3600 gün prim ödeme şartı gerçekleştiğinden bahisle emeklilik sebebiyle iş sözleşmesini feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının yıllık izin ücreti alacağına hak kazanıp kazanamayacağı noktasında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Her ne kadar yıllık ücretli izinlerin kullandırıldığını ispat yükümlülüğü işverene ait ve yazılı deliller ile ispatlanması gerekmekte ise de; bizzat davacı şahidi İ.. Ö..’ın davacının yıllık izinlerini kulladığını belirtmesi karşısında ortaya çıkan bu belirsizliğin açıklığa kavuşturulması amacıyla davacı asilin duruşmaya çağrılarak konu hakkında beyanları alındıktan sonra davacının yıllık izin ücreti alacağı hakkında bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 22.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.