YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/14163
KARAR NO : 2014/18260
KARAR TARİHİ : 23.06.2014
MAHKEMESİ : Ankara 19. İş Mahkemesi
TARİHİ : 21/03/2013
NUMARASI : 2012/314-2013/162
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 01.08.2003- 23.02.2012 tarihleri arası kaporta ustası olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız olarak feshedildiğini, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, davacının yıllık izinlerini kullanmadığını ücretinin de ödenmediğini, iş sözleşmesinin haksız feshedilmesi sebebi ile kıdem ve ihbar tazminatının ödenmediğini, davacının ulusal bayramların tamamında çalıştığını, davalı işyerinde prim uygulamasının bulunduğunu, davacının ücretinin 910,00 TL olduğunu aldığı primlerle bu ücretin 1.200,00 TL’yi bulduğunu beyanla kıdem ve ihbar tazminatı, ücret, fazla mesai, yıllık izin ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının 22.02.2012 tarihinde özel bir işi olduğunu söyleyerek işyerinden ayrıldığını ve sonrasında da işe bir daha gelmediğini, davacının işe gelmemesi sebebi ile 03.03.2012 tarihinde iş sözleşmesinin feshedildiğini, davacının brüt 891,00 TL, net 737,60 TL ücret aldığını, aylık 150,00 TL yemek ücreti ödendiğini, Ekim 2011 ayından itibaren prim sistemine davacının ücret alacaklarının zamanaşımına uğradığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporundaki hesaplamalar dikkate alınarak davacının kıdem ve ihbar tazminatı, ücret, fazla mesai, yıllık ücretli izin, genel tatil ücreti alacaklarının kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Uyuşmazlık iş sözleşmesinin işçi tarafından haklı nedene dayalı olarak feshedilip feshedilmediği noktasındadır.
İşçinin emeğinin karşılığı olan ücret işçi için en önemli hak, işveren için en temel borçtur. 4857 sayılı Kanun’un 32. maddesinin dördüncü fıkrasında, ücretin en geç ayda bir ödeneceği kurala bağlanmıştır.
4857 sayılı Kanun’un 24. maddesinin (II) numaralı bendinin (e) alt bendinde sözü edilen ücret, geniş anlamda ücret olarak değerlendirilmelidir. İkramiye, prim, yakacak yardımı, giyecek yardımı, fazla mesai, hafta tatili, genel tatil gibi alacakların ödenmemesi durumunda da işçinin haklı fesih imkânı bulunmaktadır.
Davacının 09.01.2004-23.02.2012 tarihleri arasında davalı işyerinde kaporta ustası olarak çalıştığı, iş sözleşmesinin haklı bir sebep olmaksızın davalı tarafından 23.02.2012 tarihinde feshedildiğini ileri sürdüğü, davalı işverenliğinse davacının 23.02.2012 günü ve sonrasında mazeretsiz olarak işe gelmediğini, ihtarname göndermelerine rağmen işe başlamadığını bu sebeple davacının iş sözleşmesinin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25. maddesi uyarınca haklı sebeple feshedildiğini savunduğu, mahkemece iş sözleşmesinin davalı işverenlikçe çalışma koşullarında esaslı değişiklik yapılmasının davacı tarafından kabul edilmemesi üzerine davalı tarafça haksız olarak feshedildiği değerlendirilerek davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda mahkemece dinlenen tanıkların, davacının geç ödenen ücretlerini talep etmesi üzerine işverenin “işine gelen çalışır işine gelmeyen çeker gider” dediğini belirttiği, bunun üzerine davacı işçinin ihtarname keşide ederek davalıdan işçilik alacaklarını talep ettiği, yapılan yargılama sonunda davacının ücret alacaklarına hükmedilmesine göre tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde davacının iş sözleşmesini ücretlerinin ödenmediğinden bahisle haklı sebeple feshettiği anlaşılmış olup, mahkemece ihbar tazminatı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.