YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/14129
KARAR NO : 2014/28751
KARAR TARİHİ : 22.10.2014
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 14/02/2013
NUMARASI : 2008/1235-2013/59
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 18.10.1996 tarihinden itibaren davalıya ait Üsküdar-Talimhane hattında çalışan 34 M… plaka sayılı hatlı minibüste şoför olarak çalışmaya başladığını, bu çalışmasının aralıksız olarak davalı tarafından işten çıkarıldığı 20.10.2008 tarihine kadar devam ettiğini,çalışmasının başından beri sigortasız olduğunu, sadece 1998 yılında felç geçiren müvekkilinin tedavisinde Sosyal Güvenlik Kurumu yardımlarından yararlanmak için davacıyı başkasına ait bir işyerinde 5 ay süre ile sigortalı gösterdiğini, davacının şoförlük yaptığı minibüsün önceleri davalının yeğeni R.. Y.. adına kayıtlı iken R.. Y..’ın ölümünden sonra davalının kayıtları kendi adına devir aldığını ancak yeğeni adına kaydın göstermelik olup minibüsün fiili hakimiyetinin davalıda olduğunu, şoförlük yapmakta iken tekrar felç olan davacının tekrar eski sağlığına kavuşamadığını ve şoförlük yapamaz hale geldiğini, davalının bu halde de müvekkilini bir süre başkanlığını yaptığı durakta kahya olarak çalıştırdığını, nihayet artık verim alamayacağını açıklayarak işten çıkarttığını, davacının davalıya ait işyerinde geçen hizmet süresinin 12 yıl 2 gün olduğunu, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin aracı 2002 yılı Aralık ayında aldığını, davacının 1998 senesinde geçirdiği rahatsızlıktan dolayı felç olduğunu, müvekkilinin aracı aldığı 2003 yılından sonra bu haliyle arızi olarak ve yedek şoför sıfatıyla bağlı bulunan durakta çeşitli aralıklarla kısa sürelerle çalıştığını, davacının iddia ettiği tarihlerde ayrıca üzerine kayıtlı servis aracı bulunduğunu ve bu dönemlerde başkaca bir işte meşgul olduğunu, davacının müzmin bir felç hastalığına yakalandığından esasında istese bile sürekli çalışma yapamayacak durumda olduğunu, kendisinin malulen emekli olduğunu 2005 yılından sonra hiçbir çalışmasının bulunmadığını beyanla davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlara ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının hizmet süresi uyuşmazlık konusudur.
Davacı vekili dava dilekçesinde, davacının davalıya ait 34 M… plaka sayılı hatlı minibüste şoför olarak 18.10.1996 tarihinden 20.10.2008 tarihine kadar şoför olarak aralıksız çalıştığını, davacının çalışma süresi içinde iki kez felç geçirdiğini, ikinci kez geçirdiği felçten sonra davalının başkanlığını yaptığı durakta davacıyı bir süre kahya olarak çalıştırdığını, sonrasında da işten çıkarttığını beyan etmiştir.
Mahkemece davacının 18.10.1996-10.12.2002 tarihleri arasında R.. Y.. ve sonrasında mirasçıları nezdinde, 11.12.2002-20.10.2008 tarihleri arasında ise davalı nezdinde çalıştığı kabul edilerek bu süreden davacının 1998 yılında bir başka iş yerinden sigortalı göründüğü ve felçten tedavi gördüğü 4 ay 27 gün dışlanmak suretiyle hizmet süresi 11 yıl 7 ay 5 gün olarak kabul edilmiştir.
Davacı bir süre durakta kahya olarak çalıştığını beyan ettiğinden bu durumun açıklattırılması, hangi dönemde durakta kahya olarak çalıştığının belirlenmesi, durakta sadece davalının mı işveren olduğu, başka işverenlerinde bulunup bulunmadığı açıklığa kavuşturulması gerekmektedir. Birlikte işverenlik söz konusu ise, davacının şoför olarak çalıştığı döneme ait alacaklardan davalı işverenin tek başına sorumlu olabileceği, durakta kahya olarak çalıştığı döneme ait alacaklar için ise davalı işverenin tek başına sorumlu olamayacağının değerlendirilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 22.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.