YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/14103
KARAR NO : 2014/16811
KARAR TARİHİ : 11.06.2014
MAHKEMESİ : Bakırköy 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 08/02/2013
NUMARASI : 2010/142-2013/90
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde 2002 Ağustos – 09.10.2009 tarihleri arasında haber müdürü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini, çalışma süresine ait ulusal bayram ve genel tatil çalışma ücretleri ile fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini, Basın İş Kanunu gereği her ay peşin ödenmesi gereken ücret alacaklarının gecikmeli ödendiğini ileri sürerek, fazla mesai ücreti ve günlük %5 fazlalığı, ulusal bayram genel tatil çalışma ücreti ve günlük %5 fazlalığı ile peşin ödenmeyen ücret alacağının günlük %5 fazlalığı alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının bazı günler geç saate kadar çalıştığında ertesi gün işe hiç gelmediğini veya çok geç saatte geldiğini, haftanın 5 günü çalışmadığını, hiçbir çalışanın tüm tatil ve bayramlarda çalışmadığını iddia ederek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının, davalıya ait iş yerinde haber müdürü olarak çalıştığı, yaptığı iş ve işin niteliği gereği 5953 sayılı Basın İş Kanunu’nun 1. maddesi, 3984 Sayılı TRT Kanunu’nun 38. maddesine göre gazeteci olduğunun kabulü gerektiği, fazla mesai yaptığı, ulusal bayram genel tatillerde çalıştığı, ödenmeyen ücret ve ücrete ilişkin alacaklar için %5 fazla ödeme alacağı bulunduğu gerekçesiyle bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı ve davacı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacının, fazla çalışma ücreti ile ulusal bayram genel tatil ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
2-Davalı, iş sözleşmesinde, yıllık 270 saate kadar olan fazla çalışma ücretinin, ücretin içinde olduğunun belirtildiğini ileri sürmüştür. Dosya içerisinde taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesi bulunmamaktadır. Taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesi getirtilerek, 5953 sayılı Kanun’un Ek madde 1. maddesinin son cümlesindeki, fazla çalışmanın günde 3 saati aşamayacağı kuralı dikkate alınarak, kanunda belirtilen sözkonusu sınırlama dahilinde yapılan fazla çalışmaların aylık ücretin içinde olduğu değerlendirilmelidir. Mahkemece, iş sözleşmesinin anılan hükmü üzerinde durularak fazla çalışma ücreti ve yüzde beş fazla ödeme alacağı hesaplanarak sonuca gidilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi yanlış olmuştur.
3-Mahkemece davacının, dini bayramlarda bir gün ve genel tatillerde çalıştığı kabul edilerek, ulusal bayram genel tatil ücreti alacağı olduğu kabul edilmiş ise de işverene karşı davası olan bir davacı tanığının, dini bayramların yarısında çalışıldığını beyan ettiği, diğer davacı tanığının, dini bayramlarda çalışma ile ilgili beyanda bulunmadığı, bir davalı tanığının, dini bayramlarda nöbetleşe çalışma olduğunu, çalışanlarada karşılığında izin kullandırıldığını beyan ettiği, diğer davalı tanığının, dini bayramlarda çalışma ile ilgili beyanda bulunmadığı anlaşılmış olup, dini bayramların yarısında çalışma olduğunu beyan eden davacı tanığının işverene karşı davasının olduğu ve diğer tanıkların beyanlarından da dini bayramlarda çalışma olduğu hususunun tereddüde yer vermeyecek şekilde ispatlanamadığı ortadadır. Bu durumda davacının, dini bayramlarda çalışmadığı kabul edilerek sonucuna göre genel tatil ücreti ve yüzde beş fazla ödeme alacağı hakkında karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgililere iadesine, 11.06.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.