YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/13610
KARAR NO : 2014/15276
KARAR TARİHİ : 02.06.2014

MAHKEMESİ : Manisa 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/04/2013
NUMARASI : 2011/1081-2013/273

Hüküm süresi içinde davalı M.. B.. avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin alt işveren nezdinde ve davalı Manisa Belediyesinde zabıta müdürlüğünde şoför olarak çalıştığını, müvekkilinin fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı Manisa Belediyesi temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan şahitlerin anlatımlarına değer verilemez.
Dosya içeriğinden davacının, davalı Manisa Belediyesi işyerinde ve alt işveren nezdinde, zabıta müdürlüğünde şoför olarak çalıştığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda mahkemece, iddia doğrultusunda, davacının haftanın altı günü 08:00-18:00 saatleri arasında çalıştığı, haftanın iki günü ise çalışmanın 22:00’ye kadar uzadığı kabul edilerek fazla mesai alacağının hesaplandığı bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulmuş ise de karar, dosya içeriğine uygun düşmemektedir. Davacı şahitlerinden Onur haftanın altı günü 08:00-18:00 saatleri arasında çalışıldığını, hafta sonu ise 08:00- 18:00 saatleri ile 18:00 – 01:00 saatleri arasında vardiyalı çalışıldığını, diğer şahit Kemal’de 08:00- 18:00 saatleri ile 18:00 – 01:00 saatleri arasında vardiyalı çalışma olduğunu beyan etmiştir.
Bu açıklamalara göre, davacının, haftanın altı günü ve 08:00-18:00 saatleri ile 18:00-01:00 saatleri arasında vardiyalı şekilde çalıştığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, vardiyalı çalışma düzenine ilişkin işyeri kayıtları getirtildikten sonra davacının çalışma saatleri duraksamaya yer vermeyecek şekilde tespit edilmeli, davalı tarafından dosyaya sunulan çalışma saatlerine dair kayıtlar da dikkate alınmalı ve bu suretle toplanacak tüm deliller değerlendirildikten sonra sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.