YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/13175
KARAR NO : 2014/15945
KARAR TARİHİ : 05.06.2014
MAHKEMESİ : Konya 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 12/03/2013
NUMARASI : 2011/131-2013/181
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının, davalı işveren yanında 06.03.2008 tarihinde çalışmaya başladığını, davacının bu çalışmasını 23.07.2009 tarihine kadar devam ettirdiği, davacının davalının kızı ile 14.06.2009 tarihinde evlendikleri, evliliklerinin kırk gün sürdüğünü, davacının iş sözleşmesinin haklı sebep olmaksızın feshedildiğini, davacının Konya Bölge Çalışma Müdürlüğüne başvurduğunu ve alacaklarının tespit edildiğini ancak ödenmediğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin serbest muhasebeci olduğunu, davacı ile aralarında kayınpeder-damat ilişkisi olduğunu, ancak davacı ile davalının kızının evliliklerinin kısa sürdüğünü, davalının kızına karşı davacının aşırı darp ve eşe yakışmayacak fiil ve eylemlerde bulunması sebebiyle iş sözleşmesinin sona erdiğini, davalının kızının baba evine sığınması ile durumdan haberinin olduğu ve davacının bir daha işyerine uğramadığı, davalının davacının iş sözleşmesini 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/II-d maddesi gereğince feshettiğini, davacının ücret alacağının olmadığını ve yıllık izinlerini kullandığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı ile davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı hususnda uyuşmazlık bulunmaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297/2. maddesinde, “Hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında, açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir.” hükmüne yer verilmiştir.
Somut olayda, mahkemece alınan bilirkişi raporunda göre, davacının hak ettiği ve davalı işveren tarafından kullandırıldığı ya da ücretinin ödendiği ispat edilemeyen ondört gün yıllık izin ücretine hak kazandığı belirtilmiştir. Davacı vekili, bilirkişi raporu uyarınca alacaklarını ıslah etmiş ancak gerekçede ve hüküm fıkrasında yıllık izin ücreti ile ilgili karar verilmemiştir. Mahkemece davacının yıllık izin ücreti alacağı hakkında olumlu ya da olumsuz bir hüküm kurulmaması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Diğer yandan, mahkemece kısa kararda davacının fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulmasına karar verildiği, gerekçeli kararda “davacının fazlaya ilişkin saklı tutulan haklarının ıslah ile artırıldığından davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” şeklinde ekleme yapılması hatalı ise de, sonuca etkili bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.