Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/13141 E. 2014/9409 K. 22.04.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/13141
KARAR NO : 2014/9409
KARAR TARİHİ : 22.04.2014

MAHKEMESİ : İzmir 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/04/2013
NUMARASI : 2012/438-2013/218

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini, iş yerinde fazla çalışma yapmasına rağmen ücret alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının iş sözleşmesinin feshedilmediğini, işçinin asıl işveren ile hizmet alım sözleşmesi imzalayan yeni alt işverene bağlı olarak çalışmaya devam ettiğini, fazla çalışma yapmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla çalışma iddiasını şahit beyanları ile ispatladığı, iş sözleşmesini yeni alt işverene devredilmesi sebebi ile feshe bağlı alacaklara hak kazanamayacağı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle iş yerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının hafta da beş gün 08:00-19:30 saatleri arasında çalıştığı kabul edilerek, haftalık 2.5 saatlik fazla çalışma süresi üzerinden hesaplama yapıldığı görülmektedir. Davacı şahitleri, kendilerinin saat 17:00’da işten çıktıklarını, davacının genel müdürünün odasının bulunduğu katta kat görevlisi olması sebebi ile saat 17.00’dan sonraki çalışmaya devam ettiğini beyan etmişlerse de, çalışmanın 19:30’a kadar sürdüğü yönünde beyanda bulunmamışlardır. Bu durumda davacının fazla çalışma iddiasını tereddüte yer vermeyecek şekilde kesin inandırıcı deliller ile ispatladığı kabul edilmez. Fazla çalışma ücret alacağı isteminin reddi gerekirken kabulü hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22.04.20124 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.