Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/12913 E. 2014/15253 K. 02.06.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/12913
KARAR NO : 2014/15253
KARAR TARİHİ : 02.06.2014

MAHKEMESİ : Gaziantep 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 15/03/2013
NUMARASI : 2009/960-2013/196

Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 06.08.2009 tarihinde amirinden izin almasına rağmen devamsızlık yaptığının değerlendirildiğini, devam eden 07,08 ve 10 Ağustos 2009 günlerinde de işe gitmesine rağmen iş sözleşmesinin devamsızlık yaptığı gerekçesiyle haksız şekilde feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, iş sözleşmesinin davacının izin bitiminden sonra işe gelmemesi sebebiyle haklı sebeple feshedildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak sözleşmenin devamsılık sebebiyle haklı sebeple feshedilmesi sebebiyle kıdem ve ihbar tazminatına ilişkin istemin reddine, fazla mesai ücreti bakımından ise davanın kabulüne karar verilmiş, taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı yönünden taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Bilirkişi tarafından davacının günlük üç saat fazla çalışma yaptığı kabulü çerçevesinde hesaplama yapılmış ise de, raporu denetime elverişli bulunmamaktadır.
İş yerinde işe giriş çıkış saatlerinin elektronik kayıtlara göre belirlendiği ve adı geçen kayıtların dosya içerisinde bulunduğu anlaşılmaktadır. Bu kayıtlara göre mesai başlangıcındaki giriş saati ile işyerinden son çıkış saatindeki kayıtlar esas alınmalıdır. Bu saatler arasında işyerinden ayrılış ve tekrar işyerine dönüş mevcutsa davacının mesai içindeki işyerinden ne sebeple ayrıldığı kesin olarak belirlenemediğinden mesai saati içindeki bu giriş çıkışlara değer verilmemelidir. Ancak mesai başlangıcındaki ve sonundaki saatler arasında yemek ve sair doğal ihtiyaçlar için ara dinlenmesi yapıldığı düşünülerek normal mesai saatlerinden bir indirime gidilerek fazla çalışma süresi belirlenmeli hesap şekli denetime uygun olacak şekilde yapılarak raporda alacak hesabı yapılmalı ve mahkemece bir değerlendirmeye tabi tutularak bir karar verilmelidir.
Yukarıda açıklandığı üzere, elektronik kayıtlar değerlendirilerek davacının fazla çalışma süresi belirlenerek sonuca gidilmesi gerekirken, eksik inceleme ile hüküm kurulması yerinde değildir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.