YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/12033
KARAR NO : 2014/22337
KARAR TARİHİ : 10.07.2014

MAHKEMESİ : Bakırköy 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 28/02/2013
NUMARASI : 2010/398-2013/185

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerlerinde 10.11.2000 tarihinden itibaren çalıştığını, sürekli fazla mesai yaptırıldığını, ancak ücretlerinin ödenmediğini, bunun üzerine noter ihtarnamesi keşide ederek fazla mesai alacaklarını davalıdan talep ettiğini, ihtarnamenin tebliğine rağmen davalının ödeme yapmadığını ileri sürerek fazla mesai ücreti alacağının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının 09.08.2010 tarihinden itibaren işe gelmediğini, bunun üzerine tutanak tutulduğunu ve 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/II. maddesi gereğince işten çıkartıldığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlara ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Taraflar arasında fazla mesai ücreti alacağının hesaplanmasında esas alınan ücret miktarı konusunda uyuşmazlık vardır.
Dosya içeriğine göre davacının davalı işyerinde 10.11.2000 tarihinde kuru gıda konserve elemanı olarak işe başladığı, 22.07.2008 tarihinden sonra ise deterjan kozmetik satış takım lideri olarak çalıştığı anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, fazla çalışma ücreti alacağının hesabında; Temmuz 2008- Mayıs 2010 dönemi için mübrez bordrolardan saptanan ücretlerin esas alınacağı, önceki dönem ücretlerinin ise son ücretinin dönem yasal asgari ücreti ile kıyaslamasının yapılarak dönem kanuni asgari ücretleri bu oranda artırılarak hesaplamada nazara alınacağı belirtilmiştir. Ancak davalı tarafça dosyaya sunulan işyeri kayıtları arasında davacının ücretine dair yıllara göre ücret artış yazıları bulunmaktadır. Bu durumda davacının takım lideri olmadığı dönem için ücreti, davacının imzasını içeren işyeri kayıtlarındaki ücret miktarı esas alınarak belirlenmesi gerekirken takım lideri olarak aldığı ücretin asgari ücrete oranlanarak tespiti doğru değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda da taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına göre haftalık 18 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek ve davacının 01.07.2009-28.02.2010 dönemi için denkleştirme uygulaması sonucu fazla mesai ücreti talep hakkı olmadığından bu dönem hesaplamada dışlanarak, zamanaşımı def’i de nazara alınarak 06.09.2007-06.06.2009 tarihleri arası dönem için fazla çalışma ücreti alacağı hesaplanmıştır. Ancak davalı tarafça dosyaya sunulan personel yönetmeliğinin 14. maddesi uyarınca yıllık 270 saate kadar olan fazla çalışma ücretlerinin davacının aldığı ücrete dahil olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının takım lideri olmadığı dönemde zamanaşımı defi dikkate alınarak yapılacak hesaplamaya göre fazla çalışma ücretine hak kazanacağı, takım lideri olarak görev yaptığı 2008 ve 2009 yılları arasındaki dönem yönünden ise 270 saati aşan süreler yönünden fazla çalışma ücreti alacağına hak kazanacağı gözetilerek fazla çalışma ücreti alacağının yeniden hesaplanması gerekmektedir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 10.07.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.