Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2013/11428 E. 2014/12660 K. 13.05.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/11428
KARAR NO : 2014/12660
KARAR TARİHİ : 13.05.2014

MAHKEMESİ : Erzincan 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/03/2013
NUMARASI : 2012/83-2013/98

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız şekilde feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazı kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, mahkemece, davacının, haftanın yedi günü çalıştığı kabul edilerek fazla mesai alacağının hesaplandığı bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulmuş ise de, karar, dosya içeriğine uygun düşmemektedir. Davacı, hafta tatili talebinde bulunmamıştır. Buna göre, yapılacak iş, bilirkişi raporu ile belirlenen çalışma saatlerine göre ancak haftanın altı günü üzerinden fazla mesai hesabı yapılması, yedinci gün yönünden ise sadece işçinin 7,5 saati aşan çalışmasının fazla mesai hesabına dahil edilmesi ve bu suretle belirlenecek fazla mesai ücretinin hüküm altına alınmasından ibaret iken yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
3-Fazla çalışmanın ispatı yönünden dinlenen davacı tanıkları, sadece yaz aylarında davacı ile birlikte çalıştıklarını beyan etmişlerdir. Tanık beyanlarının, birlikte çalışılan dönem dışındaki çalışma süresi yönünden fazla çalışmanın ispatı için delil teşkil etmeyeceği hususu nazara alındığında, fazla mesai hesabının sadece yaz sezonuna ilişkin olarak yapılması gerekirken, bütün yıl nazara alınarak hesap yapılması hatalıdır.
4-Kabule göre de, mahkemece, yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesi gereken ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti alacağı yönünden, bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiz uygulaması da hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.