YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/10747
KARAR NO : 2014/21245
KARAR TARİHİ : 02.07.2014
MAHKEMESİ : Bakırköy 9. İş Mahkemesi
TARİHİ : 14/02/2013
NUMARASI : 2012/26-2013/135
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının kendi isteği ile işten ayrıldığını, maaş ve alacaklarının tamamının ödendiğini belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır. Somut olayda, davacı işçi, aylık ücretinin net 2.250,00 TL olduğunu iddia etmiş; davalı işveren ise ücret bordrolarında gösterildiği üzere asgari ücret olduğunu savunmuştur. Tekstil İşçileri Sendikası cevabi yazısında, aylık net 3.500,00 TL ile 4.000,00 TL arasında olacağı bildirilmiştir. Mahkemece, emsal ücret araştırması, davacı şahit beyanları ve davacının yaptığı işe göre, aylık ücretin net 2.250,00 TL olduğu kabul edilmiştir. Ancak yapılan emsal ücret araştırması yetersiz olup sadece sendikadan gelen bilgi ile yetinilmesi isabetsizdir. Bu sebeple, araştırma genişletilerek, işçinin meslekte geçirdiği süre, işyerinde çalıştığı tarihler, meslek unvanı ve fiilen yaptığı iş bildirilerek ticaret odasından ve ilgili diğer meslek kuruluşlarından emsal ücretin ne olabileceği sorulmalı, neticeye göre tüm delillerin yeniden bir değerlendirmeye tabi tutulmasıyla sonuca gidilmelidir.
3-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda da taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya içeriğine göre, davacının davalı işyerinde 09.11.2009-26.07.2011 tarihleri arasında müşteri temsilcisi olarak çalıştığı anlaşılmaktadır. Karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda, davacı ve davacı şahit beyanlarına göre davacının haftada iki gün 22.00’a kadar iki saat ara dinlenmesi ile, üç gün 19:00 kadar bir saat ara dinlenmesi ile ve cumartesi günleri 13:30 kadar yarım saat ara dinlenmesi ile çalıştığı, böylelikle haftada onbir saat fazla çalışma yaptığı saptanmış ise de, davanın taraflarının anlatımlarına, yapılan işin niteliğine, şahit beyanlarına ve mevcut diğer kanıtlara göre davacının hafta içi 8.30-19.00, cumartesi günleri ise 08.30-13.00 saatleri arasında çalıştığının ve haftalık altıbuçuk saat fazla mesai yaptığının kabulü dosya içeriğine daha uygun düşecektir. Fazla mesai alacağının bu kabul doğrultusunda değerlendirilmesi gerekmektedir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 02.07.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.