YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/23387
KARAR NO : 2013/11991
KARAR TARİHİ : 23.05.2013

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ücret alacağı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde tır şoförü olarak 29.06.2004-06.04.2009 tarihleri arasında çalıştığını, davalı tarafından müvekkiline iş verilmeyerek ve çalıştırılmaması suretiyle haksız olarak iş sözleşmesinin feshedildiğini, davacının asgari ücret ve bu ücrete ek olarak sefer başı 650 Euro ücret aldığını, kayıtlara göre ayda 1,5-2 kez yurtdışına çıktığının sabit olduğunu belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile ödenmeyen bir kısım işçilik alacaklarının faizi ile birlikte tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini, bu nedenle kıdem ve ihbar tazminatı talep edemeyeceğini, diğer alacaklarının da kendisine ödendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Davacı fazla mesai yaptığını ancak karşılığı ücretin ödenmediğini iddia etmiş, buna karşılık davalı fazla mesai yapmadığını savunmuştur.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, fazla mesai iddiasına dayanan taleplerde fazla mesai yapıldığını ispat yükü işçiye, fazla mesai yapıldığının kanıtlanması durumunda karşılığı ücretin ödendiğini ispat yükü ise davalı işverene düşmektedir.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre davacının davalı işyerinde şoför olarak çalıştığı anlaşılmaktadır. Mahkemece beyanlarına başvurulan davacı tanıkları Avrupa’da günde dokuz saat yol gidebildiklerini ve onbir saat dinlenmeleri gerektiğini beyan etmişler, bu husus davalı tanıkları tarafından da doğrulanmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise davacının araç kullanma yanında günde bir saat fazla mesai yapmış olabileceği varsayımına dayalı olarak fazla mesai ücreti hesaplanmıştır. Dolayısı ile davacının çalışma saatleri ispatlanmış değildir. Bu duruma göre davacının fazla mesai yaptığı hususu sabit olmadığından fazla mesai ücretine ilişkin talebinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.05.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.