YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/18623
KARAR NO : 2013/6856
KARAR TARİHİ : 01.04.2013
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, ödenmeyen ücretler, yıllık izin, fazla mesai, resmi bayram tatili ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili; müvekkilinin davalı şirketin Çorum Organize Sanayi Bölgesi’nde bulunan Ravelli Fabrikası olarak bilinen işyerinde 16.08.2005 tarihinde makineci olarak işe başladığını, davacının psikolojik rahatsızlığı nedeniyle Ankara’ya tedaviye gitmek için davalıdan izin istediğini, davalının izin vermeyerek 10.01.2011 tarihinde davacıyı işten çıkarttığını, iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız feshi nedeniyle davacının iş sözleşmesinden doğan hak, alacak ve tazminatlarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; davacının isten kendisinin ayrıldığı, istifa dilekçesi verdiğini, haksız ve hukuka aykırı olarak açılan davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda uyuşmazlık, davacının iş sözleşmesinin hangi tarafça feshedildiği ve feshin haklı nedene dayanıp dayanmadığı noktasında toplanmaktadır. Davacı psikolojik rahatsızlığı nedeniyle tedavi olmak için Ankara’ya gitmek istediğini, işveren tarafından kabul edilmeyerek işten çıkartıldığını, dolayısıyla iş sözleşmesinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini iddia etmiş; buna karşılık davalı işveren davacının işten istifa dilekçesi vermek suretiyle kendisinin ayrıldığını savunmuştur. Davacı tanıkları davacının psikolojik rahatsızlığı nedeniyle tedavi olmak amacıyla Ankara’ya gitmek istediğini işveren tarafından kabul edilmeyince işten çıkartıldığını beyan etmiş, davalı tanıkları ise iş sözleşmesinin hangi tarafça feshedildiğini ve fesih sebebini bilmediklerini belirtmişlerdir. Mahkemece iş sözleşmesinin davacı işçi tarafından alacaklarının ödenmemesinden dolayı haklı sebeple feshedildiği kabul edilerek yazılı şekilde karar verilmiş ise de varılan bu sonuç dosya içeriğine uygun düşmemiştir. Davalı işveren tarafından ibraz edilen 23.11.2010 tarihli istifa dilekçesinde davacının “çalışmakta olduğum ütü paket bölümünden kendi isteğim ile ayrılıyorum” beyanının yer aldığı, aynı tarihli ibranamede davacının istifa ederek ayrıldığının belirtildiği görülmektedir. Davacının iş sözleşmesinin feshine ilişkin iddiası ve iddiayı doğrulayan davacı tanıklarının beyanı, itiraz edilmeyen istifa dilekçesi ibraname içeriği ile çelişmektedir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun hakimin davayı aydınlatma görevini düzenleyen 31. maddesinde yer alan hükmü gereğince davacının iş sözleşmesinin feshedildiği tarihten öncesinde ve sonrasında psikolojik rahatsızlığı nedeniyle tedavi görüp görmediği, görmüş ise tedavi gördüğü sağlık kurumu ya da kuruluşlarından tedavisine ilişkin bilgi ve belgeler ile varsa raporları getirilip, davacının iş sözleşmesinin feshedildiği tarihi de kapsayan zaman dilimi içerisinde işten kendi isteği ile ayrıldığına yönelik iradesini etkileyecek şekilde psikolojik rahatsızlığının bulunup bulunmadığının araştırma ve eğitim hastanelerinin sağlık kurulundan ya da üniversitelerin tıp fakültesi hastanelerinin akademik tıp konseylerinden rapor alınması ve bundan sonra tüm delillerin yeniden bir değelendirmeye tabi tutularak oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz araştırmaya dayanılarak hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Bu nedenlerle mahkeme kararının BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.04.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.